yok ben bugun kesinlikle kudurdum. bugun bu kaçıncı yazı ayol resmen üretim bandı gibi yazı çıkıyor durduramıyoruz. Neyse ben şimdi 5-6 tane travmatik çocukluk anımdan bahsedecegim sonra da bazı insanları mimlicem/zımbalıycam bu konuya.

1. Anneannemin altın günleri. Bu altın günlerinden en çok aklımda kalan, şu ince çorapların diz altı olanları var ya aha işte onların dizlerin altında bıraktıgı izler. tombik bacakllı deniz aslanı figuru teyzelerin baldırlarını sıkan bu çoraplar kıpkırmızı iz bırakırdı, gider ellemek isterdim elelyemezdim. iz manyaklıgım vardır da; böyle geçici lastik izlerini ellemeye ba-yı-lı-rım. psikozpsikoooz..o ye.

2. yine anneannemin altın günlerinde bir elimde ya kek, ya un kurabiyesi, ya da elmalı poğaca varken onu kemirip bir yandan da "falankesin oğlu karısının üzerine dost tutmuş, tuu gül gibi kadın vah bahtsız" dedikodularını dinlemekti. Allahım hele bir kadını kocası kandırıp boşamış ve yerine başka bir kadınla evlenmişti, herhalde ben bu hadiseyi yaklaşık bir buçuk yıl her gün toplaşmasında dinlemiş ve o kadından daha çok üzülmüşümdür. bir elimde poğaca, zıkkımlandıkça boğazıma dizilir poğaça, karısını çocugunu bırakıp giden adam.. hööörrrkk.hüürkkk çok üzüldüm bee!

3. Babamın pipisine bu ne diye sormam. gerçi ben bunu hatırlamıyorum, 4 yaşındaymışım, ama babam bir gün evde slip donla dolanırken yanına gidip baba bu ne? diye sormuşum. sanırım bunu ben bilinç altımdaki çöplüğün en derin köşelerine iteklemiş, üstüne de dana boku örtmüşüm. annem hala anlatır alay eder, baban o günden sonra evde asla donla dolaşmadı kızım, asla diyerekten. meraklı çocukmuşum napıyım yani. sorgulamışım yani, bu akıllı bir kız olduğumu gösterir pehehehe.

4. Otobüs şöforu terörü. annem ögretmendi, o zamanlar ehliyeti de yoktu, otobüse binerdik ben de onun okulunun anaokuluna giderdim. gerizekalı otobüs şöforu birkaç defa annem/ben indikten sonra diğerinin inmesini beklemeden kapıyı kapatmıştı. ben günlerce annemin indigi, kapının kapandıgı ve benim otobüste  kaldıgım kabuslar gördüm. fiiiyyyy hala içim şişer düşündükçe, iki dakka bekleyemeyen o adam poponda çıban çıksın emi?

5.anaokulunda dövdügüm çocuklar. anaokulunda ayıydım ben. hatırlıyorum da ha, terör estirirdim. ısırırdım, yolardım, çimdirirdim, zavallı annem sürekli şikayet dinlerdi. o günleri çok özlüyorum. artık yaramazlık yapsam deli derler, ama bazen iş yerinde kimi insanların eskisi gibi üzerlerine atlayıp onlara birer ısırık izi hediye etmek veya onlardan bir tutam hatıra saçı yolmak isterdim...

evet işte benim travmatik çocukluk anılarım bunlar. şimdi bu konuyu ben unusual, martielex, prettyinpink ve rükneddin cevdet kekremsi  'ye zımbalıyorum, onları mimliyorum. Eğer yazmazsanız da problem degil cücüler, sizi hep sevecegim ;)