dans dans dans

Airbnb'den tuttuğumuz apartman dairesinde kalıyoruz. Az evvel kapı çaldı. Allah Allah akşamın  bu saatinde kim gelmiş olabilirdi?
Kapının deliğinden baktım, ellili yaşlarda tontik bir teyze. Hafif sinirli, tersi pis görünen bir Alman gülü. Yes? dedim kapıyı açıp titrek bir sesle. Kadın başladı taramalı tüfek gibi konuşmaya. Mala bağlamak zaten alışkanlığım olduğundan hemen baglayiverdim, bacağıma tutunmuş Kaplan'la aval aval kadına bakiyorum. Kadin'a no german gibi bir şeyler demeyi akıl ettim. Kadin Inglis?? diye bir yerinde zıplayıp hırsla Almanca konuşmaya devam etti. Allahim sanki ikinci dünya savaşında mağlup olmasalar Avrupa'yı nasıl tarumar edecekler onu anlatıyor öyle bir şiddet. Kadin bakti ki bende hayat yok. Kafasını falan tutuyor eliyle anlatamamanin siniriyle


 Party! party! disko! disko demeye başladı. Bir yandan da eliyle Kaplan'ı işaret ediyor.
Aşağıda pub var. Apartmanin altinda yani. Parçalar çok hafiften birleşmeye başladı bende.
Yani şimdi size soru soruyorum. Tapu dairesinden emekli olmuş görünümü ile, küt saçlı tontik bir teyze kapiniza dayanip aşağıda dans parti var dese, ne düşünürsünüz?? Her türk gibi ben de: kesin bu kadin aşağıda parti ve gürültü var diye sinir olmuş, polisi çağıracak diye düşündüm. Içimden de diyorum ki ah yazık çocuk rahatsiz olacak uyuyamayacak diye düşünüyor.. Ne düşünceli teyzeymis. Sarılıp öpeceğim alman gülünü pembe ve sağlık dolu yanaklarından... Iceride gayet olağan biçimde takılan Mehmet'e Türkçe bir şeyler söyledim.. Sanirim polisi mi çağıracak bu kadin gibi bir şey. Benim international yavrum o anda birden kadina bakip ARE YOU GOING TO CALL THE POLICE diye heyecanla fışkırdı. Kadin ikinci bir kere ah uhlarla dolu bir zıplama yaptı.. Bakti anlaşamıyoruz yan komşunun kapısına dayandi. Ağzı dolu homur homur yemek yiyen bir adam açtı kapıyı. Kadin ah uh oh dolu klasik Almancayla(ki ne erotik bir dil, ellili yaşlarda teyzenin lehçesi bile gayet seksi, o kadar ah uh oh Türkçe yapsak ancak başçavuşun eşeğini andırır) başladı yine el kol anlatmaya. Adam bi kadina bi bize bakti. Bayağı broken bir English ile: Kadinin dogumgunu partisi var, sizi davet ediyor dedi. Vallahi boynuna sarilmasam da hepi bortdey dedim teyzeme. Bu saatte dans, disko, küt küt bizi bozar yoksa gelirdik be teyzem. Kaplan tabii hala delirmiş durumda, polis neden çağırmıyoruz diye sorup duruyor. Bense zavallı kadını düşünüyorum, dogumgunu partisine çağırdığı manyak komşuları polisi çağırmayı düşününce umarım kalbi kırılmamıştır!

Berlin'deyiz. Sokak sokak geziyoruz, üstümüzde turist şaşkınlığı olsa gerek, bugün Alexanderplatz civarinda bir kebapçı önünde adamın biri bizi yakaladı. Allah aşkına içeri girin bakın, yemeseniz de olur diyor. Mehmet kolu kaptırdı geri alamiyor ve can havliyle ABI BEN VEJETARYEN'im ve hatta biz vejetaryeniz diye haykırıyor. Bilen biliyor, Mehmet endüstriyel et yemiyor, sen gel bunu kebapciya anlat. Eşe dosta anlatmak mümkün olmuyor kimi zaman.
Adam bıçkın çıktı. et yemiyor musunuz? peynir var sebze var diyor.
Kapis o esnada izgarada cizirdayan tavuklarin, köftelerin kokusunu almış olsa gerek, ben vejetaryen Degilim!!! diye bağırmaya başladı. Abi yedik biz diye çocuğu kaptığım gibi dışarı attım kendimi. Mehmet de adamin elinden kurtuldu geldi. Allahim neden her karşılaştığımız Turk askerliği İzmir'de yapmış oluyor. Ve hatta neden insanlar memleket neresi diye soruyor. Kütüğü Cambridge'e taşısam kurtulamam gözlerimden bellidir Cevriyem, Türk'um lan ben.
Ayrica et kokusunu duyunca babayi sallayip BEN VEJETARYEN DEĞILIM diye haykiran cocugu dogurmusum. Daha ne olsun???

Bu haftasonu, aslinda brighton'a arkadaslarimin yanina gidecektim ama maalesef gidemedim. Hem cok yorgundum hem de hasta olacak gibiydim. Araba kullanmak gozumde buyudu. Trenle gidip gelmek de istasyon eve uzak oldugu icin bisiklet surup terlemeyeyim diye yalan oldu. Zaten adim atsam terliyordum!

Bunun yerine az dinlenmeli (oglen biraz dinlendim neyse ki), bol Kapis'li bir haftasonu gecirdim.

Ctesi 2 dogumgunune gittik. Marcus'un dogumgununde bouncy castle'da ziplamis Kapisim. Sonra hemen Max'in dogum gunune gitti. Burada eski nursery arkadaslarini gorunce o kadar mutlu oldu ki cok sasirdim. Dedim ya cok yorgundum ve hasta gibiydim, ama Kapis'in o mutlulugunu gormek bana ilac oldu resmen.

Dedelerimiz demiş hani, elin ağzı torba değil, büzemezsin.
Bizim memleket de böyle. Konuşan konuşur, konuşmayanlar susar.
Aman başın derde girmesin diye titreşir kapılar kapanırken
Sus, sussunlar. Yeter ki başları derde girmesin. Görmezden gelmek herkes için en ekonomik çözüm.
Fakat işte hayat bu ya,insanlar sustukça boşluklar büyür. Bazen insanlar dolusu odalarda en çok boşlukların sesi çıkar

Ve boşlukları en güzel zalimler doldurur.

İrili ufaklı, genç yaşlı bir sürü zalim öyle bir doldurdu ki her yerimizdeki boşluğu.
Gazete sayfalarında ortaya karışık bıyıklar, ferfecir okuyan gözler, dokunanı yakan makamlar, doymak bilmeyen eller ve ağızların arasında hatırlanmak için can çekişen onca acı

hatırlamaktan çok yoruldum.
O kadar öfkeliyim ki hatırlamak zorunda olduğum için.
Düğümlendiğim için.

Biz düğüm atmayı zalimlerden öğrendik, çok da iyi biliriz.
Benim ülkemde en güzel boğazlar düğümlenir.
Her senenin, her gününe yetecek kadar umutsuzluk ve acımız da var.
Her güne bir düğüm.

İnsanları sevmiyorum, neden seveyim?
Bütün güzel insanlar ölüyor
ve gördüğüm hiçbir şey bana umut vermiyor.

Çocuk yaparken aklımda, bebek bezi değiştirme,  geceleri uyanma, çocuğu öldürmeden büyütme gibi korkular vardı. Çocuğun çok da büyümeden, henüz 4 yaşındayken beni sosyal çevrelere girmek zorunda bırakacağını, kendi arkadaşlık etmek istediğim insanları boşverip onun anlaştığı çocukların anneleri ile görüştüreceğini falan hiç düşünmemiştim. Bu benim naifliğimdir tabii. İlkokul bambaşka bir bölüm oldu hayatımızda. Didn't see that coming derler ya yabancılar, aynen öyle. Geldi küt diye indi, göremedim. Ben suçsuzum hakim bey.

Okul çok güzel (okulumuz demiyorum, diyenin de ağzını kırasım geliyor). Binası falan muhteşem. (Ya aslında önceki yazıda da söyledim ya, tamamen şans. Karşılaştığım bütün Türkler maşallah şehirdeki bütün okulların fihristini çıkarmış ama ben okulları gidip gezmedim bile.  Ben kendi popomu zor topluyorum, anca gidip yazarlardan imza falan alabiliyorum veya bir iki kursa gidiyorum. Kendi sosyal hayatımı suni teneffüs yaparak yaşatmaya çalışıyorum. Okul gezmek ne? Bu çocuğun bir de babası var. O gezmiyorsa ben de gezmem. Ayrıca bu konularda tavrım çok net. Çocuk adam olacaksa olur. Hiçbir okul sizin Bukalemunsu'yu veya Sümüklücan'ı astronot yapmayacak. Çocuk neyse o olur. Eğitim hayatım boyunca onca insan tanıdım. Hepsi de bir şeyler oldu yani. Herkes bir baltaya sap oluyor bir şekilde, çok dert edinmemek lazım.)

Neyse ben mal değneği gibi bu güzel binaya hayran hayran geziniyorum sürekli. Bugün de veli toplantısı vardı. Nereden gidileceğini de bilmiyorum. Kapiş'in oynadığı çocuklardan birinin annesinin ardına takıldık.Bu kadın da aynı ben. Hiçbir şeyden haberi yok garibimin. Sempati duyuyorum. Onun elinde bir muz, benim elimde kek. Oğlanları kattık önümüze,  büyükçe bir salona girdik. Herkes yanında çocuğu, bir sandalyeye çömdü. Beni bir titremedir aldı. Ben herkesin ayakta duracağı freestyle bir event hayal etmiştim. Benim oğlum durmaz ki burada? Kafamda hemen planlar döndü, Kapiş zaten kudurmaya başlamıştı ve yanımdan ayrılmıştı. Benim çocuğum burada yok kardeşim, bu sarıyı da tanımıyorum diye poz alacaktım. Bütün gün koşturmuşum lan iki dakika şu sandalyede huzur görsün mabadım. Ama neyse ki arpası fazla gelen bir benim oğlum değilmiş. Kaplan'dan adını sıklıkla duyduğum oğlanlardan oluşan ve Mehmet'in fantastik four tabir ettiği çetenin bir kısmı toplanmıştı. Tobi, İvan, Cespir, Kaplan. Üstüne bir de Semuil diye bir elma yanak geldi. Çocuğumun gelişmiş arkadaşlık ilişkileri kurduğunu görmekten duygulandım demek isterdim ama tam tersi. Çocuğumdan, çocuklardan tiksindim abi. Kek getirmiştim. Ay ne güzel keki paylaşıyorlar derken o paylaşma birbirinin ağzından çıkarmaya varan bir kapışmaya döndü. Sonra güzelim keklerimi yere atıp ezim ezim ezdiler. Sağa sola endişe ile bakmaya başladım, okul müdürü olacak ceberrut KİM VERDİ ULAN BU KEKLERİ diye her an her yerden çıkabilirdi. Salona girerken 'yeme içme yasaktır' yazıyor mu görmemiştim. Hayatım :

"tuvaletten yeni çıktık, eteğim çorabıma sıkışmış olabilir mi "

"ortam değiştirdik, her şeyimiz tam mı"

"Kaplan az evvel buradaydı, hala orada mı"

"Şu bana bakan kadın kim, tanıyor muyum, hassiktir adı neydi bu kadının "

şeklinde minik checkboxlarla dolu olduğu için etrafımda ne yazıyor kafamı kaldırıp bakamıyorum inanın. O an gerçekten yemek yasak mıydı, değil miydi bilememenin stresi ile baktım ki Tobi'nin cipsini yiyorum. Battı balık yan gider ulan. Tobi kendi elleri ile besledi beni de Kaplan'ı da. Annesi de önümdeki sandalyede, bizi süzüm süzüm süzdü. Cüssem o kadar minik olmasa da adeta bir muhabbet kuşu gibi Toby'nin cipslerini indirirken bir yandan da anasını dinliyorum. Diyor ki Aa Tobi evde Kaplan'dan çok bahsediyor. Meşhur kaplan demek buymuş. Gözlerimi kısmamak için kendimi zor tuttum. Neyinden bahsediyor olabilir ki Kaplan'ın. Hayır Allahtan çocuğum pek çok şey olsa da altına sıçan işeyen biri değil. Aksanına bakılırsa 2 göbek middle class bu hatunun oğluyla arkadaşlık etmesine içimden bir thumbs up yaptım. Terbiyeli çocuk Tobi, aferin oğlum kaplan, azıcık terbiye kap bu çocuktan diye düşünürken Tobi'nin cipsleri dibi gördü. Kaplan'ın kekleri de yerlere yapışmıştı. Cespir'ın muzunu da bayağı iğrenç bir şekilde artık ben diyeyim paylaştılar, siz diyin piranha gibi yediler. Üç anne (cespir'in ki de burada)  ibret tablosuna bakıp bu çocukları açlıkla mı terbiye ediyorlar, bu okulda yemek yok mu ulan diye içten içe yanıyoruz. Muzun kabuğu zavallı anaya cılız bir tenk yu eşliğinde teslim edildikten sonra, neden başlamıyor artık bu toplantı diye huzursuz titreşimler yayan anaların yanında 3 oğlan  kendilerini yere atıp 360 derece dönerek kol bacak sallamaya başladılar. Ben çocuğuma çok hareket ettiğini görünce kuduz diyorum ama açıkçası bugüne kadar kudurmanın bu karanlık yüzünü keşfetmemiştim. Yerlerde döndüler, debelendiler, birbirlerinn ayaklarına ellerine kollarına bastılar. Üstüste çıktılar, domino taşı gibi devrildiler, meksika dalgası gibi coştular. Müdahale etmeli miym, etmemeli miyim? Benim oğlum iri, çocuklardan birini cılkını çıkaracak diye ödüm koptu. Oynuyorlar mı, güreşiyorlar mı, savaşıyorlar mı bilemiyorum. İçim kalktı ya. İnsan mısınız lan siz diye haykırasım, kocaman bir faraş alıp bu kımıl zararlılarını salonun dışına süpürüp atasım geldi . Bana bunu yaşatmaya ne hakkınız var, ne suçum var lan benim. Adam gibi oynayın, bir de milletin anasına hayır benim oğlum kolunu sizinkinin burnuna sokmamıştı kazaydı diye hesap vermeyeyim. O an yanımdaki iki kadın keşke türkçe bileydi de böyle ağız dolusu vurgu yapa yapa ALLLLLAAAHHH BUNLARIN ÖĞRETMENLERİNE SABIR VERSİN deseydim diye pek hayıflandım.  Neyse nihayet toplantı başladı. Kuduran çocukların bir kısmının annesi hemen akıllı telefonları dayadılar çocuklara. Allahım keşke tableti veya bir oyuncağı yanıma alsaydım diye acılar çekmeye başladım. Kaplan yanıma koşup no ona wants to share with meeeee diye mızıklamaya başlamıştı bile. Oğlum otur izle sen de. Eve gidince oynarsın tabletinde dedim. Yok . Çaresiz, kendi telefonumu açtım ama bende de oyun yok ki hiç. Download etmeye çalışıyorum internet çekmiyor. Kaplanı da kolundan tuttum kan ter içinde çıktım dışarı. Okulda guest wi-fi  var ama şifreyi bilmiyorum. Ofise gittim şifresini sordum. Kazulet, gözlüklü bir kadın beni  şöyle bir baştan aşağı süzdü. "Hanımefendi bu okulda telefon yasak. No mobile policy  var, aha BAK" diye duvardaki print edilmiş a4 kağıdını gösterdi. Ben de durur muyum, "yani kusura bakmayın hamfendi ama, içeride veli toplantısında ne kadar çocuk varsa cayır cayır telefonla oynuyorlar" dedim. İçimde birikmiş ne kadar isyan varsa gerisin geri koynuma geri sokup, sizin policy'nize sokayım diye söylene söylene kaderime küstüm, Kapişin kafası dağılsın diye bir bahçeye çıktık. Beş-on dakika sonra içeri geri girdik ki ne görelim. Kazulet yememiş içmemiş içeri girip milleti uyarmış olmalı ki mobiller ortadan kalkmış. Almında sanki cayır cayır yanan bir İSPİYONCU damgası var. İnanın niyetim bu değildi sayın veliler, abilerim ablalarım değerkli büyüklerim demek istedim. diyemedim..zaten kimse de anlamadı muhtemelen. Ama ufak boyutta bir altıma sıçma  yaşadım yani. Zihnime de not düştüm, kime ne dediğine dikkat et, duvarıdaki kağıtları da iyicene oku! Ay tuvaletten çıkarken etek sıkışsın sıkışacaksa. Kuralları bil daha iyi. Kim napsın senin poponu dimi? Ama kurallara uymadın mı, hele ki  başkalarının uymadığını saf saf söyledin mi daha fena.


Neyse o toplantı bir şekilde üç beş çocuğun daha üstümden geçmesiyle, bir kız çocuğunun kaplan ve arkadaşlarını hizaya soktuğuna falan şahit olmamla son buldu. Çıkışta 1-2 kişi daja gelip benimle tanıştı. Onların evindeki kuduruk da benim veletten çok bahsediyormuş. Neyinden bahsediyorlar abi? Benim yavrum torbacı falan mı oldu?Neden bütün piç tipli bebeler ondan bahsediyormuş? Okulda ne yaptınız diyorum yanıt hep aynı: hiç. Bunun kreşte de yanıtları aynıydı. Ne yaptınız? Hiçbir şey. Bir gün kreşteki bekleme odasında saf saf beklerken resimlerden birine gözüm ilişmişti. Aman allahım elf gözlerim ne görsün, Kaplan kocaman sarı bir yılan tutuyor. Piton gibi bir şey. LAN OKULA YILAN GELMİŞ, TUTMUŞSUN ALLAHSIZ ÇOCUK. Bundan daha ilginç annene babana anlatacağın ne olabilir? Okula göktaşı mı düşmesi lazım, zombiler mi saldırmalı? Adamın okuluna yılanlar gelmiş, yılanı tutmuş sevmiş gelip bize anlatmadı it oğlu it. Böyle bir çocuğun zaten okul yansa bana anlatacağından umudum sıfır. üzerine dinleme cihazı mı koymalı ne yapmalı. Torbacılık yapmaya falan başladıysa malın iyisinden bize de ayırsın. Zaten kafamnız kıyakmış gibi geziyorum habire, bari yaşadığım bu titreme anlarından zevk alır, ılık bir esintideymiş gibi chillax olurum.

Benim oglan ilkokula basladi. Basladigi okul Cambridge universitesinin ilkokulu. Ben bu okulu ilk, birinden duymustum. Nasil duydugumu da cok net animsiyorum. Cocugu baska bir okuldaymis, ama baska bir yerlere tasinmis, cunku yunivorsiti of keymbiric'in ilkokuluna gidecekmis cocuk. Kadinin, soyle kafasini hafif havaya kaldirip agzini yaya yaya soyleyisi bugun bile aklimda. Bana hava mi atiyor, kafasi mi guzel anlayamamistim. Lan sanki universitenin ilkokuluna gidince cocuk astronot mu olacak? Nasil kafalarla yasiyor bu insanlar cozemiyorum. Neyse, o kadincagiz Cambridge'in guneyindeydi. O an dusunemedim sirf o okul icin te kuzeye tasinacagini. Universite de genelde Cambridge'in guneyinde yatirim yapiyor, malum hastane, biyomedikal kampus falan. Cilginlar gibi cb4'dan yani Cambridge'in kuzeyinden ev ararken acikcasi o okul aklimin ucundan bile gecmedi. Sonra biz daha once hic ev almayi dusunmedigimiz bir yerden (istasyona uzak) sadece sehre bisiklet mesafesi ve arabadan kurtulacagiz diye ev aldik. Hatta ev aldigimiz yere en yakin okul cok kotuydu ve cok uzulmustum. Her sey mukemmel olmaz, bosver demistim kendime. Ama voila! Tesadufen ogrendim ki o ugruna insanlarin ev tasidigi keymbiric yunivorsiti okulu bize yakin ikinci okulmus. Bana cocugu o okula yazdirma aklini veren cin ingiliz arkadasim sagolsun bizim oglan da oraya gidiyor simdi.

Okulun en guzel yani binasi. Gercekten mukemmel bir binasi var, ustten bakildiginda daire seklinde. Butun siniflar bahceye bakiyor ve komple iki yani cam siniflarin. Ferah ve aydinlik. Okulun kendisi de fena degil. Insanlarin cogu gercekten yuzeysel ve 'aman allahim universitenin okuluysa kesin muhtesemdir' diye dusunerek hareket ediyor. Yeni bir okul, biraz operasyonel sikintilar var. Ama veliler iyi gibi. Cocugum hangi pacozun oglu ile bestie olacak diye korkmuyorsunuz en azindan.

Okul normal devlet okulu ama veliler coskuyu vermis. Herkes bir seyden sikayet ediyor. Kuzum siz burayi ozel okul mu sandiniz? Devlet okulu lan burasi. Adamlar bunalmis tabii.

 2 hafta icinde 2 kez 'cocugunuz kafayi carpti' raporu aldi bizim oglan :((
Geliyorum okula I bumped my head diye yapistirma yapistirmislar gobegine. Rapor veriyorlar elime bir de. Medikal examine edildi bilmemne.. Buyuyunce ne olacak veya universiteye falan gidecek mi bilmiyorum ama tek istedigim egitim hayatini kafasi butun tamamlamasi.
Bu yazi daha uzayacak. Ama vaktim yok. Aci cekiyorum merkez.