Is yerinde beni aglatan bir adam vardi, Brendan. Neden aglattigi az asagida, kiz kardesinin hikayesi yuzunden. Brendan Guney Afrikali, su anki is yerimde calismaya basladigimda burada Project Manager'di, yan masamda oturup butun gun inanmakta zorlandigim hikayeler anlatirdi. Ama hepsi de gercekti. Kontrati bitti, yenilemediler. Kulaklari duymuyor adamin. Ben diyeyim 60, sen de 65. Yasi var epey.

Gecen cuma aksami Sainsbury's den cikarken gordum, merhaba dedim. Gozlerini kisarak bana bakti. Sonra tanidi (lanet olsun ki 10 kilo aldim) Aaaa dedi, jet-lag'im (los angeles'tan yeni gelmis)

Amerika bu Trump gerizekalisi geldiginden beri delirdi, falan diye anlatti. Simdi bu arkadasimizin AMCASI ki su an 97 yasindaymis. Zamaninda ucak kacirmis. Kominist falan ayaklarina. Ay adamin hayat hikayesini anlatan film var. Hepsini gostermisti bana, unuttum. Neyse bunu guvenlikte 4 saat tutmuslar. Amcami soruyorlar falan dedi. 97 yasinda, gozu gormuyor,  bir sey hatirlamiyor demis. Cok guldurdu beni.

Bu adamin hayati film gibi. Kizkardesi yazar. Kitabi odul aliyor. Odulun kabulu icin Londra'ya gelirken ucak dusuyor kadin oluyor. (Ilgili haber linki)Ya adamin bunu anlatisindaki o aci, burukluk gozumun onunden gitmiyor. Su an dusundukce bile tuylerim diken diken oluyor. En azindan mutlu oldu diyor. Odulunu almaya giderken. Yazdigi kitapta bir karakteri Brendon'dan esinlenmis. Aciyla ve gururla animsiyor, aglatti beni  is yerinde.

Babasi da cok ilginc bir adam. Is yerinde hep suclulara is verirmis. Yetmezmis, bir de onlara is bulurmus. Cogu da hep de yuzunu kara cikartirmis. Kac kere, hirsizlik yapip gidenler icin basi derde girmis. Bir tanesini de depo gibi bir yerde ise sokmus. Adam orada uyusturucu depolamis falan.. Neler neler. Ama elinden tutup yardim ettigi ve suclu olmaktan kurtulan az da olsa insanlar olurmus. Kendisini elestirenlere, ben bu insanlar icin yapiyorum dermis. Cuma aksami Brendan dedi ki, babasinin yardim ettigi, daha ergenken cocuk cezaevine dusup sonra onun yardimiyla adam olan bir cocuk islerini bayagi buyutmus, basarili bir adam olmus. Simdi Brendan'in babasinin adina vakif kurmus. Cok mutluydu. Cok gururluydu.

Belki yarim saat konustuk. Kaplan bisikletin onunde uyumustu. Sarildim Brendan'a. Keske arada gorussek dedim. Kocaman hayatina bir suru huzun, iki evlilik, bir kac cocuk, bir suru delice ani sigdiran bu guzel adamla kanka olabilmek icin neler vermezdim. Yaz bunlari, bir kitap yaz dedim. Peh! kim okur dedi. Ben okurum ya..Dolu dolu yasamissin adam, acisiyla, tatlisiyla, gulmelerle aglamalarla.

Bir Yorkshire'li Jim, bir de Brendan. Su ulkede gorup hayran oldugum, gormus gecirmisligin mihenk tasi, keske kankam olsa da, ayda bir bulusup kahve icsek dedigim iki super adam. Iyi ki tanismisim onlarla! Iyi ki!

Neden sanki aradaki bu yas farki kanka olmaya engel ki..Ben Brendan'la pub'a gitmek, hosbes etmek, dunya bu insanlarin hatrina donuyor demek istiyorum.