naz ı gördüm, hatta suan yanımda. istinye parktayız. camdan dısarı bakıyor. yuzunu basan sivilceleri saymazsak oldukca güzelleşmiş :)
annem yorgun, nerdeyse uyuyacak. gezdik, tozduk, 1-2 saat içinde yine dönecegiz izmire..

kardesim, bitanem istanbula yerleşmemi çok istiyor, harika olur abla diyor.

ama istanbulu sevemedim be günlük.. be blog!
istanbula kendimi alıştırmaya çalışsam da, her gelişimde dönerken izmire indigimde huzur doluyorum.
çok kalabalık istanbul. hayatlar çok karışık. aynı semtte yaşayan başka bir yere gitmeyen insanlarla dolu. zengini ayrı çeşit, fakiri ayrı. inanılmaz derecede zengin insanlarla, yine aynı uçta fakirlerin bir arada doluştugu inişli çıkışlı bu şehri, sevmiyorum. bence ömür tüketiyor, bence burda yaşamak bir savaşa benziyor..

bunlar istanbulda toplasanız 6 ayını geçirmiş birinin sözleri, tamam kabul ama, ben bu şehirde yaşamak istemem dogrusu. yaşayamam demiyorum zira ne zaman büyük konuşsam burnum boka battı!