Daha çok kendime vakit ayırabilecegim bir meslegim olsun çok isterdim, annem fizik ögretmeni, babam ilkokul ögretmeni, yarım gün evdeler, 3 ay tatilleri var ve onlara çok özeniyorum.

Senede 3 hafta yıllık iznim dışında bir de resmi tatiller ve bayramlar var, başka bişeyim yok, oysaki benim şuan dinlenmeye, iş düşünmemeye, analizsiz, projesiz, tasarımsız, veritabansız, performance tuningsiz, troubleshootingsiz günlere ihtiyacım var.

bazen sabit bir şekilde yanlış meslegi seçtigimi düşünüyorum. meslegimi bir bakıma seviyorum, sonuçta bilgisayar mühendisligi, çok insanın istedigi ve iyi bir üniversitede bitirmenin herkese nasip olmadıgı bir bölüm. ama işin acı yanı şu, ugruna öss den yüksek puan aldıgımız bu meslek hiç de rahat bir iş degil. ben şaşıyorum nasıl bu kadar yüksek bu bölümlerin puanı.

Avrupada Bilgisayar ve Elektronik mühendisliklerin puanlarının çok düşük oldugunu okumuştum ve mantıklı gelmişti. Kocam Elektronik mühendisi, onun da benden aşağı kalır yanı yok.

Dünyada bıraktıgımız iz sadece iş için yapılan dokümantasyonlar. Notebooksuz gezmiyoruz, sebep acil bişey olursa vpn ile baglanıp müdahale edelim. Sanki çok önemliymişiz gibi, ama biyandan da o kadar az önemliyiz ki! şirketteki o koca tuglalarla örülü duvarın, küçücük bi tuglasıyız sadece.

İşin para boyutu tatmin edici tabi, ona lafım yok. Ama 2 sene sonra 30 yasına giriyoruz ve bütün hayatımız aynı monotonlukla git-gellerle geçiyor. işe git, işten gel.

hatta bazen ayrılıp kendi pastacı dükkanımı vs. açmayı düşündügümde - bazen coşarım ben böyle, küçük esnaf olma sevdam hiç sönmez- annem saçmalama, emekli olunca alacagın parayı düşün falan diyor. E iyi de, ben emekli olunca zaten 60 yasında olucam parayı napıyım allasen?

mehmetle çok konusuyoruz, artık evimizi aldık sırada hayallerimiz var! Tabi bu hayallerde bir çocugun olmayışı da bizi tanıyanları epeyce şaşırtıyor :)
birinci hayalimiz dünyayı gezmek...
ikincisi de Desp. housewives i bilir misiniz, orda scavolar pizzacıyı nasıl açıverdiler? Ben de kendi küçük işletmemi açmalıyım bir gün.. bugün de böyle coştum.

bu blogu açma sebebim alevlendi birden- acaba yıllar sonra okuyup, ne diyecegim tüm bunlara?