Yareppim...altıma işiyorum gülmekten sabahları. az bekle, anlatıcam.

Geçen hafta taşındık artık iş yeri servisine farklı bir muhitten biniyorum. Eski bindigim yerde başka servis bekleyenler olurdu, hergün gelip geçen aynı insanları takip eder, ben erken mi geldim, geç mi geldim anlardım onlara bakarak.

İşte bu yeni duragımda öyle biri var ki benim için çok özel. Her sabah aynı saatte, aynı yerden aynı istikamete dogru koşan orta yaşlı, takım elbiseki, evrak çantalı adam....

Hayır bir de nasıl can havliyle koşmak..öyle bir koşmak ki sanki peşinden eşekler kovalamak!

İşte her sabah saatimize bakıyoruz memoyla, aha bizim Flash Gordon şimdi geçicek diyoruz. (Flash gordon takma ismini uygun gördük kendilerine) Flash gordon bizim için bir mihenk taşı çünkü servis kendisinden 1,5-2 dk falan sonra geliyor.

Bu sabah mehmetle aramızda adama bakarken şöyle bir diyalog geçti, bindigimde serviste altıma işicektim nerdeyse gülmekten.

ben : Düşünse bu adam apartmanın merdivenlerinden nasıl iniyordur? Herhalde trabzanlardan kayıyodur?

memo: Oglum bu adam sırf çabuk çıkmak için zemin kat almıştır evi, hatta pencereden fırlıyodur. düşünsene karısı şöyle diyodur "oğluum camcıyı ara baban gene pencereden uçtu".

ben : hahahahahhahahahaha ..çok uzun bi hahahhaah...

Flash Gordon emmi, tahmin ediyorum ki bankacısın. Koşma abi ya. koşma! erken çık 3 dakka allahaşkına. bi tarafını kırıcaksın Allah korusun :)