Ah ne de güzel bir şiiridir Cahit Külebinin..İstanbul bu şiirin adı ama pek çok insan onu Yaşar Kurt'un kamyonlar kavun taşır şarkısından ötürü öyle bilir..

Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.

Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Mevsimler ne çabuk geçiverdi
Unutmak, unutmak, unutmak.

Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Yine kamyonlar kavun taşır

Fakat içimde şarkı bitti.

Sanki büyüdükçe dünyayla geçinememiş, niksardaki evindeki mutlulugu bir daha hiç tadamamış ve onu çok özleyen küçük bir çocuk..

Hepimizi aldatıp giden birileri var tabi. Ama şehirlere küsmüyoruz sanırım.

bu şiirde beni en çok etkileyen niksardaki evinde küçük bir serçe kadar hür oldugunu anımsaması. Şu hayatta neyle kavga etsek o tasasız o mutlu çocukluğu anımsamıyor muyuz?

Çocukluğumuzu özlemiyor muyuz?
Evet, çok özlüyoruz. çünkü yaşamak delirtici bir savaş.