blogroll daki ilginç başlıklara tıklarım arada, işte dün de Cesetizleri nin güzel yazısını gördüm.. kadın olmamız, kadın olmaya zorunlu oluşumuzla ilgili.

biliyorum türkiye gibi yerde erkek olmak da zor. insan olmak zor. ama bana göre kadın olmak daha zor be canlar.

tutuculukta %0 bir anne ile orta halli bir babanın kızıyım ben.
babam öyle ipimi koparıp sabahlara kadar gezmeme izin veren biri olmadı hiç..
babama bana bazı şeyler için neden izin vermedigini sorduğumda hep aynı yanıtı verdi: sana güveniyorum, ama dışardaki insanlar...
dışarda bazı insanlar vardı, karanlıkta yalnız gezen kızlara saldırabilirlerdi.
İçki içen, içki kokan kızlara erkekler "farklı" gözle bakabilirlerdi.
Sorun benim içki içmem degildi.Sorun benim geceleri gezmem değildi.
Sorun insanlardı. erkeklerdi!

kimi erkekler...bakın o insanlarla ilgili şöyle igrenc bir anım bile var..

12 yaşındaydım. İlkokulu bitirdigim yaz. azcık memem var. hatta yok. ucundan baş verdi derler ya öyle. ergen bile degilim. -ayıptır söylemesi ben 14 yasında oldum.- top oynuyoduk anneannemlerin orda. top kaçtı bir kıraathanenmsi kahvenin önüne. benim de üzerimde bol, askılı bi bluz ve şort var. gittim egildim aldım topu. kafamı kaldırınca babam yaşında adamların, eğildigimde açılan önümü gözlediklerini gördüm.

hayatımda ilk defa, ilk kez, bir erkegin bu tür bakışları ile karşılaşmıştım.
Şok oldugum bu erkegin babam gibi bıyıklı bir adam oluşuydu. Kaçtım ordan tabi. o gün ilk kafama girdi, aman önün açılmasın, belin kapansın, oran buran açıkta kalırsa sapık sapık bakarlar..
12 yaşındaki bir çocuk bile olsan.

1-2 yıl geçti. memelerim çıktı. Daha beter utanır oldum. Bakışlardan. İzmir gibi yerde yaşamama rağmen etraftaki kırolardan.

ne varoşları, ne içinde yaşayanları sevmiyorum ben. Neden mi? çünkü o varoş deyip acıdıgınız, küçümseniyor diye ağız burun eğdiğiniz insanlar, İzmir Fuarı gibi güzel bir alanın mesela, hyde park gibi olmasını engelliyor.

Ben genç bir kızken arkadaşlarımla Fuar a her gidişimizde muhakkak birilerinin sözlü tacizine ugrardık. hep ama. peşinize takılırlar. oturursunuz rahat bırakmazlar. aç köpekler gibi yalanırlar. evet, aynen böyle. cinsel açlık mı çekiyorlar artık, azmışlar mı orasını bilmem. Kendi namusları için gerekirse öldüren bu varoş insanları nedense iş başkasının karısına kızına gelince taciz etmeye bayılıyor. Çoğu da dogu anadoludan gelmiş ilk bakışta anlıyorsunuz. Masum bir bayan arkadaş olalım mı ? dan bahsetmiyorum. 15-16 yaşındaki kızların peşine takılmak, korkuta korkuta laflar atmak, bunlardan zevk almak.

Gözüm açılana kadar çok çektim bu gerizekalılardan. hayır öyle güzel bi kız da degildim. bu insanların bir standardı yok ki. kot giymiş iki kız görünce kendilerinden geçiyorlar.

Liseye geldigimde artık annemin rahatlıgından da cesaret alarak mini etek giymeye başlamıştım utanmadan..

neden utanmadan? hayır bacaklarım değildi utandıgım. "giymişsin ki taciz ediyorlar" inancıydı. mini etek giydigimde sanki üzerime beni taciz edin diye bir pankart yapıştırıyor gibi hissediyordum.. Annem sağolsun asla bedeninden utanan bir kadın olmadı. biri kendisine baktıgında asla rahatsız olan bir insan degildir ve kendine güvenlidir, cesurdur, cabbardır.

Ben de minileri giydim işte öyle o zamanlar..
Hatta bir gün bir kız arkadaşla aynı etegi alıp giymiştik.. o aralar öyledir ya çok samimi arkadaşla aynı kıyafet giyilir falan..
Neyse efendim belediye otobüsüne bindik hiç unutmam. Konak-fahrettin altay otobüsü. Yine babam yaşında bir adam, bir baktım bana dokunuyor. Döndüm ters ters baktım. neyse kim kesti tacizini pislik. aradan bir kaç dakika geçmedi bir baktım arkadaşıma yapıyor!!! ve arkadaşım kaçılmaya çalışıyor ama çok utandıgı her halinden belli. öyle ki dönüp adama bakamıyor bile benim yaptıgım gibi. o an kan beynime sıçradı sayın okuyucular. adama ne yapıyosun sen diye bagırdım. Salağım..ufağım.. sanıyorum ki adam utanıp kem küm edecek. ne gezeeer. adam utanmak ne demek, bizden baskın çıktı. hatta buyrun karakola gidelim dedi.

ve en acısı ne biliyomusunuz. Bütün o sevimli yaşlı teyzeler, amcalar, abiler.. hiçkimse agzını açıp adama tek bir söz söylemedi. Ki bizi rahatsız ettigi o kadar meydandaydı ki..

İşte bizim insanımızın namusa olan baglılıgının kaderi bu.. kendine namus diye bir kriter belirlemek, bir daire çizmek ve o saçma sapan dairenin dışında kalan hiçbirşeyi umursamamak...

Bu yüzden zaten, münevver karabulut adlı yavrucagın öldürülmesinden sonra, kızlarına sahip çıksalarmış dedi adamın biri. nasıl olsa Münevver, onun dairesinin dışındaydı...

İnsanları sevmiyorum, kadın oldukça, kadınlıgı anladıkça.
Sevmiyorum işte.
12 yaşındaki çocuga şehvetle bakan adamlar var, buna şahit olanlar hiçbirşey yapmıyor.
Sokakta kızları taciz edenlere, kız açık giyinmiş ondandır deniyor.

Kadınız biz, memelerimiz var, saçlarımız var, bişeylerimiz var onları tahrik ediyor. Ve biz suçluyuz bu yüzden.
İşallah bir daha dünyaya gelir de, İran da falan kadın olursunuz ne diyim!

Neyse, çok agır ve uzun bir yazı oldu bu, size başıma gelen en komik taciz olayını anlatıp bitireyim de biraz gülün.

sene 1996 sanırım. orta sondayım. karşıyaka istasyonnun orda eskiden topaç anaokulu vardı. onun sokagından yukarı yürürken, bisikletle geçen iki çocuk bana bir el attılar, neye ugradıgımı şaşırdım. çığlığı bastım tabi. gerizekalılar bir de dönüp arkaya bağırdılar : sırt çantası kullan bi dahaki sefere! eve dönüp anneme anlattım, anne bana el attılar dedim, annemin yanıtı daha da trajikti: e ne var niye üzülüyosun demek ki güzel bir popon var sevinmelisin bence.

ooooldu. ama şaka bi yana, sırt çantası otobüste de korkuyor insanı :D
Tacizsiz, kırosuz magandasız sübyancısız günler.