Senede bir defa bakılır yüzüne.
Üstelik süs püs asıp canına okurlar

Ne dertli, ne çileli bir nesnedir
tüm yıl karanlık kilerde sıkışık kalır
ya bir naylon torbada
ya da bilemedin karton bir kutuda

kırılır dalları bir süre sonra
kopar plastik pul pul yaprakları
götürüp çöpün yanına atıverirler
bir zamanlar dibinden ayrılmayan cocuklar

ve üzerinde bir kaç süs artıgı ile
durur çöpte bir kahraman gibi.
Süngüsü düşük ama
alnı ak.

bir türk adeti olmamanın acısı ile kavrulur plastik gövdesi.
Kediler gezerken herbir yerinde
Yokolmayı diler sehir çöplügünde.

Ama bir çingenenin ellerine de düşebilir
Belki o zaman hakettigi kıymeti görebilir!