Aslında belki 2 senedir istiyordum çekip geleyim, iş bulayım, burda kalayım, bu yüzden almıştım vizeyi zaten.
ama izmirde keyfim çok yerindeydi, herşey güzel gidiyordu. Koşullar zorlayınca ben de "şurada şöyle bir hayalim olacaktı benim bakayım ne yaptım onu?" diyerek kalkıp geldim.

Bu sabah Mehmeti trene bindirdikten sonra dank etti. Evimden çok uzakta yalnızım. konuşacak kimse yok. Tren istasyonunda oturdum birazcık ağladım. ama kimseyi aramadım.

Çünkü benim bunu yapmam lazım.

Benim kendi başıma ayakta durabildiğimi görmem lazım. Fen lisesinde yatılı kalmak öyle zor gelmişti ki, üniversitede ailemden ayrılmayayım diye izmir dışına gitmedim, istediğim okulu ve bölümü puanım yettiği halde yazmadım. evlendiğimden beri annemlerden 1 km ötede oturmadım. (daha yakındım) Her boku Mehmetle yapıyorum, tek başıma bişey yapamaz oldum hatta. Kendi kararlarımı vermiyorum, hep başkalarına güveniyorum, yalnızlıktan nefret ediyorum! en ufak olumsuzlukta ağlıyorum, depresyonlara giriyorum çıkamıyorum.

En son gittiğim psikiyatr ve psikolog kişileri, bana "sakın gitme, daha kötü olursun" dediler İngiltere yolculuğum için. Beni bu fişekledi aslında.

Neden daha kötü olayım. Ne olacaksa olsun. 1.5 aydır kullandığım anti-depresanı da bıraktım.

Ben depresyonuma, tembelliğime, korkaklığıma, kaygılarıma meydan okuyorum.
Burdayım, yalnızım, yeni bir hayat kurmak için uğraşıyorum, iş arıyorum, kimseyi tanımıyorum, hiçbişeyin nasıl yapıldığını bilmiyorum, çoğu insanın dediğini anlamıyorum, ama burdayım.

Geri de dönsem, burda da kalsam bu yalnızlık ve mücadele benim gelişimimi tamamlamamda büyük bir adım olacak :) evet pek çoğunuz 30 yaşında hala ne gelişimi diyebilir ama ben kendi adıma yeterince geliştiğimi düşünmüyorum heheh.

Neyse ki Londraya bu 3. gelişim ve çok iyi bildiğim bir bölgede, Queensway / bayswater tarafında kalıyorum, hyde park ve kensington gardens a çok yakın.

Burda 3 senedir herşey aynı valla,

- parmakları eksik güvercinler hala kanatları olduğundan bi haber yollarde yürümeye ve koşmaya devam ediyor
- asyalıların restoranlarından tekinsiz kokular yükseliyor, vitrinde ne idüğü belirsiz kavuniçi etler asılı...
- meal deal lerin fiyatı hala aynı :) soğuk sandviç yemekten imanım gevredi!!!!

ve starbucks in interneti rezalet...

bol boş vaktim olduğu için kafanızı ütülemeye ve çektigim resimlerle internetin içine sıçmaya devam edeceğim.

şimdi de sıra geldi kaygılara:
- hasta olur muyum?
- ya otel rezervasyonumda sorun çıkmışsa?
- ya gece otel yanarsa.

evet şimdilik bu kadar yeter. bu günkü kaygılar bunlar. birazdan otele gidicem, check in saati 2 ydi. Milton Keynes den bu sabah geldim. Zaten 3 gündür bütün paramı trenlere verdim, Milton keynes den Londraya gelmek ölüm cidden.

bugün planım: otele gidip uyumak, sonra çıkıp primarktan alışveriş, yemek alış, otele dönüp iş başvuruları yapış, ayın 21 inden sonra kalacak ucuz bir yer buluş (şu anda gecesi 56 pound a kalıyorum ki bu benim için cidden yüksek bir rakam..1 ay kalacagımı hesap edersem!!!!)

şimdilik bu kadar...
enerjilerinizi, dualarınızı falan birleştirin.

haa bir de bir kiliseye gidip günah çıkartmak istiyorum. acaba yapabilir miyim öyle pat diye? bilen var mı?