İki gün önce tahammül edemezken iki gün sonra pancar turşusu...nasıl oluyor?

  • Haziran 07, 2010
  • By Ova (Excuse My Reading)
  • 2 Comments


Şu ana dek feci sıklıkla şahit oldugum şöyle bir olay var ki, 2 kız var mesela, birbirlerinden hazzetmiyorlar ya da en azından 1 i digerini sevmiyor diyelim... Aradan bir süre geçiyor, bum! bir bakıyosunuz çok yakın arkadaş olmuşlar.  Aslında çok önyargılı biri oldugum için benim de başıma gelmiştir muhakkak bu durum..Çünkü ilk başta görüp hoşlanmadıgım ama daha sonra tanıyınca fikrimi  değiştirdigim bir sürü insan var etrafımda!

Ama işte bazen, tanıudıgı, bildigi birinden alenen nefret eden bir başka kişi şaşkınlık verici biçimde o nefret ettigi insanla dost olabiliyor. Samimi midir sizce bu hisler? Bu kadar kolay değişebilir mi.. tuhaf :) kimisi hakkında çok agır konuştugu insanla çok yakınlaştıgında, insanın "bir dost" imzalı pusula yollayası gelmiyor mu sizce de ha, gelmiyor mu?

Bu şimdi sabah sabah nerden aklıma geldi, öyle işte. aynı olaya yine bu sabah şahit oldum ordan aklıma geldi :) ben çok dedikoducuyum sanırım herkes gelip içini dışını döküyor ara sıra, e o döküntülerden aklımda kalanlarla sonra olanları beyin otomatik eşleştirince böyle de sorular soruyorum saçma sapan..


You Might Also Like

2 yorum

  1. muhakkak degisen bir sey olmustur, ya soruna neden olan bir sey ortadan kalkmistir ya da ortak bir cikarlari vardir, ya da-cok nadir- birbirlerini yanlis tanidiklarini farketmislerdir. ama soyledigin yuzune gulup arkasindan konusmaya devam etmekse, olur oyle. insanoglu cig sut emmis. benim bile arkamdan konusanla yuzlesmem, baskasinin arkasindan konusuluyor diye hiiiccc girmem o yuzden.

    bu arada dedikodu iyidir, iftira olmadigi surece; taslari yerine oturtur. mesela deniz bey'in iliskisi onceden bilinseydi o parti icinde kimin neden yukseldigi anlasilirdi ve hatta belki sacma sapan kadrolasmanin onune gecilebilirdi. kim ki dedikodudan korkar-tekrar ediyorum iftira degil- sakladigi birseyler vardir.

    YanıtlaSil
  2. ben de çok önyargılıyım ve şu an hayatımdaki en önemli insanlar bi zamanlar hiç hazzetmediğim insanlardı. samimiyetimizden de şüphem yok çünkü hepsi 10+ yıllık dostlarımdır.

    ama buna rağmen bana da garip gelen şeyleri gözlemliyorum çevremde. ben hemen pat diye dost olabilen biri değilimdir, yıllar gerekir ama bi bakıyosun ayşe daha dün fatmayla böyleydi bugün böyle. işte bu hiç samimi değil. ya da biri bi arkadaşıyla küser, küsünce millete demediğini bırakmaz o arkadaşı hakkında. ama yine yüzüne gülmeye devam eder. sonra problem çözülür, yine can ciğer olurlar. aradaki problemler çözülse bile o insana güvenmemek lazım çünkü yine problemin çıkmayacağı ne malum? ama tabi enayi çok... sonra kazık yedim diye ağlamak saçma geliyor.

    YanıtlaSil

en derin düşüncelerini dök bebeğim