Emektar raybanimin ("klasik polis mi derler pilot mu" modeli )gerek tel çerçeve oluşu gerek de yüzümden kayıp uzaklara gidişi, bir de çok spor görünmesi, uzun zamandır gözlükçü vitrinlerinin önünde iç çekmeme neden olmaktaydı.

Uzun çalışmalar Sonunda mehmeti de kandırmıştım! Ve hayallerimin o kocaman, adeta suratımın tamamını kaplayan gözlügü, neredeyse ellerimin arasındaydı artık! bir dokunuş kadar yakındı.
bu gazla gözlükçü gözlükçü dolaşmaya başladık memoşumla, fakat yarebbim, dışardan göründügü gibi deildi hiçbirşey.

vitrinde beni tak! ben mükemmelim sana çok yakışırım! diyen her gözlük aynada "igrenc bir ikili olduk biz" mesajı veriyordu!

bvlgariler çok pahalıydı herkese göre. ama en çok da onlar yakışıyordu. Tek bir kusurları vardı gariplerin, sapları ya sıvama parlak taşlarla kaplıydı, veya ancak bülent ersoy un takabilecegi sekilde, direk parlak ve şekilli taştan oluşuyorlardı.

Böylece çok begenmeme ragmen disko topu gibi görünen bir modelden, istemeye istemeye vazgeçtim. Halbuki gözlükçü, saçlarını iki yana açarsan, sapları gözükmez diye sayıklıyordu.

Daha sonra denedigim 1928 model den 3 tanesini begendim desem, desem inanır mısın okuyucu? ben de inanmazdım ama öyle oldu. Neyse ama, o üçü de 1 e indirip gururla yeni gözlügümü satın aldım.

İşte bu oydu! Tombiş yüzüme en çok yakışandı! Kenarlarından ışık sızmayan, kafamın üstünde dimdik ayakta durabilen, candı, canandı! kenarlarında minik taşları vardı, ama küçüktü, abartısızdı.



bakınız kendisi nasıl küçük bir şeytan. Hem şurdan da diger modelleri görülüyor, diger renklerini hiç mi hiç begenmedim, siyah olmayan güneş gözlükleri bana güneş gözlügünden çok süs eşyası gibi geliyor.

İşte böyle, ben yeni gözlügüme kavuştum. Tabi eskisini de canım istedikçe kullanıyorum. Onun kalbini asla kırmam.

Şİmdi aklımda tek bir soru işareti kaldı. bu armani neden giorgio ve emporio diye ayrı ayrı iki markaya bölünmüş arkadaşım? bunlar baba ogul mu diye sorucam, kıro dicekler biliyorum.

Ama ben sorgulamam .. sadece alıyorum. (ama ögrenemedim hala niye oldugunu, üşendim argadasım)