Şu anda tıklım tıkış dolu otobuste buyuk mücadelelerle yazıyorum bu postu.yanımda gırvurguguvur diye agzında bilye çeviricesine vırvır konuşan iki hintli var ve abi, lütfen biri bu kişilerin bazıları neden yemek kokuyor Allah rızası için açıklasın. Hani bol baharatlı yemek pişer ve dolaba girer. Ertesi gün bu yemeği çıkarıp ısıtırken bir koku çıkar işte öyle kokuyor bazı asyalılar. Hintli olduklarını tahminliyorum. Mesela prıyanka hiç öyle kokmazdı, yeni iş yerınde de bir hintli var o da kokmuyor ama bazısı dehşet hele ki uzun yolculukta dipdibeyseniz fena. Mehmetin iş arkadaşlarından biri de böyle yoğun kimyon curry kokuyormuş onun teorisi bunun bir parfüm olduğu yönünde. Neyse burnum alıştı sanırım.
Efendim girizgahı yaptıktan sonra konuya geçeyim.bugün oldukça büyük bir toplantı yaptık.bu toplantıya yaklaşık yirmi kişi geldi.içlerinden bir tanesi çok feci gözüküyordu. Her zamanki duygusal hadsizliğimle "vah yazık, kadın depresyonda herhalde" diye düşündüm.
1- boz depresyon hırkası giymişti
2- suratında tek gram makyaj olmadıgı gibi hani depresifken insanın yüzü yıkanmamışcasına kurudur ya, öyleydi
3- saç baş yataktan kalktım geldim halindeydi
Neyse toplantı bir başladı ahoooy meğersem teyzem melih gökçek oxford şubeymiş. Şikayet üstü şikayet, kınama üstüne kınama. Öneri formatında çuvaldız batırmalar mı, benim müdür konuşurken hıhlamalar mı istersiniz. Benim al yanaklı müdür de one question at a time please diyerek olabildiğine kibarca bastırmaya çalıştı teyzeyi ama ne yazar. Kadın manevi olarak tazyikli su fışkırtıyor karşısındakine. Korkunçtu cidden.
Depresyon mağduru sandık, depresyon sebebi çıktı iyi mi?
Menopoz teyzeler her yerde...