Ömrümüz bir göç... Çocukluktan ölüme giden bir göç hem de. Yol üstünde bazen hayallerimizi terkederiz, bazen kendimizi bir süreligine. Bazen durup soluklanmak, durdurmak isteriz o göçü. Ama imkansızdır, devam etmesi kaçınılmaz olandır o. Zamanın bir yerinde sessizce vedalaşır insan kendisi ile sıklıkla, yepyeni bir "ben" e dogru yürürken. İstemeden de olsa ayrılır elleri iki kişinin bazen..Acı veren bir göçtür ömür, Zihnin itirazına beden karşı koyar, en sonunda zaman ve beden üstün gelir, zihin de bu uzun yolda sessizce akar. Yaşaması güçtür hayatı. Kaldırması güçtür. Bazen yol kenarında pes eder ve atlar kimisi... Ne oldugunu çok da düşünmedigi bir sonsuzluga dogru.
Hayat bir göç, başka hiçbirşey degil. Uzun, Dengesiz, Yorucu bir göç. Herkes aynı noktaya dogru hareket ediyor, sabırlı ve yavaş. Her biri rengarenk milyarlarca yoldan.