Kocamla ruh ikizi olduğumuza eminim. Neden mi? Hayatın hep yanlış yerinde olduğumuz halde kendimize acayip güveniyoruz ya. İşte ondan! Hani ben fenalardayken Mehmet sefalarda olsa şimdiye çoktan boşanmıştık. Olsun biz böyle mutluyuz. Fenalardan sefalara sorunsuz ilerleyebiliyoruz. Bugün Kapiş'in okuluna giderken de zıpkın gibiydim- çünkü Memo yanımdaydı. Memcoş'la coşacaktık. Sel olup akacaktık. 

Kaplan sınıfta neler yapmış bakacaktık!!!!

Bugün dönemin ilk tatili, half-term den önceki son gündü. Mektup gönderdiler. Family Friday dediler, gelin bayrağınızı boyayın, çocuğunuzun gelişim dosyasına bakın, öğretmeni ile konuşun. Giderken çok fazla hayalim yoktu, açıkçası kafasını patlatmaması ve altına yapmaması gibi beklentiler benim için son derece yeterli. Öğretmenden daha önce sayısal/numerical yetenekleri ile ilgili bayağı güzel ve 'mutlu' geribildirim almıştım. Bugün giderken de ne yalan söyleyeyim biraz olsun pozitiflik bekliyordum. 

Mehmetle sınıfa girdik, Kapiş fişek gibi içeri koşturdu, herif adeta sınıfın sahibi yani öyle bir yürüme koşma halinde. Ne olduğunu anlamadan bir kamyonla geri geldi. Ah dostlar ah. O kamyon anlaşılan Kaplan'ın bu dönemki müfredatıymış. Yok yani ne sorarsan sor Kaplan kamyon diyor. Kocaman dosyaları koymuşlar masanın üzerine. Neyse Kaplan göster bakalım bize sınıfını derken duvarda çocukların hepsinin tek tek fotoğrafları olduğunu gördüm. Sadece bir çocugun fotoğrafı ortadan ikiye yırtılmıştı. Bilin bakalım kim??? Evet tabii ki KApiş!! Muhtemelen bütün çocuklar kendi resimlerini meşe palamudunun üstüne yapıştırmışlar. Bizimki kendi imzasını da resmi yırtarak çakmış. Tam burnundan hem de .

Neyse daha fazla dayanamadan dosyayı açtım. Çok uzatmayacağım.. Anlaşılan koca bir ay boyunca KApiş  sadece iki yuvarlak çizmiş. Ve tabii ki 6 kere kafa injurysi almasını da unutmamak lazım. Ayrıca öğretmenin tuttuğu notlar da iki kelime şeyden ibaret. Mehmet'le birbirimize baktık.. Ne demekti bu? Çocuğumuz maymundan insana gelemiyordu. Involvement LOW demişler abi

 daha ne olabilir. Hemen soluğu öğretmenin yanında aldık. Turp otu gibi dibinde bekliyoruz kadının. İnanın hesabı ödemeyen ayyaşlar bile barda barmene böyle bakmazlar.  Kadın geldi yanımnıza. Ya neden bu low diye sorduk. Kadın da dedi ki kaplan sınıftaki en küçük çocuk bu gayet normal. Gayet iyi gidiyor merak etmeyin. Ya çocukların bazısı resmen anabritanica  tuğlalığında defterler doldurmuş bizimki kamyon forever. Sınıfta bir lego/tren/kamyon köşesi var belli ki kapiş oranın krali.  Oradan ayrılmıyor çünkü. Bizi bir gülme aldı Memoyla. Ama yaa o küçük ama tecrübeli hali ile sınıfta yolunu bulması, ayakkabısını çıkarıp terliğini giymesi, mandala paltosunu asması falan öyle tatlıydı ki, amaan varsın kamyon şoförü olsun. Hiç umrumda değil. Mutlu ya okulda gerisi boş :) Biz de böyle avunduk. 

Gerçekten de çok mutlu okulunda.   Varsın Kapiş ilgilenmesin lan okulla... biz onun yerine ilgileniyoruz! hahah öglenden sonra gidip çocuklara Türkçe kitap okuyacağım mesela ben. Azimliyim abicim!