stanley spencer / resurrection'dan bir detay- nedense dun geceki ortam bana bu tabloyu cagristirdi :D

Sanki Britanya'danin butun yazarlarina Turkce kitap imzalatmayi ant ictim. Kuduz gibi event event geziyorum. Bu eventlerdeki gozlem ve notlarimi aslinda zaman el verdigince Kagit Kirlangic'ta yaziyorum ama dun gece katildigim Julian Barnes soylesisi beni teget gecmeyip direk uzerimden gecen 'ne isim var abi benim burada' hissi ile basbasa birakti, ben de bu hisler gecmeden gayriciddi bir degerlendirme yapayim istedim.

Su ana dek gittigimiz yazar soyleyisileri gayet arkadas canlisi ortamlardi- tamam, kabul ediyorum fularli entel teyze profili oldukca yuksek toplantilardi onlar da, ama dun geceki Julian Barnes olayi "edebiyat dunyasinin amk, bu ney la!"deme sebebiydi. Salona zamanindan once varip yorgunluktan sepet gibi kuruldugumuzda gozlerim yorgunluktan kurbaga olmustu cunku maalesef bir gece once sifir uyku uyudum. Kaplan hastaydi ve surekli kusuyordu, neyse o iyi simdi ama ben dun perttim. Yorgunluk; cali gibi saclar, hirpani ust bas ve sis bir surat olarak ustumdeydi. Bir sanat eseri olsam yorgunluk ekspresyonizmi dalinda kesin odul almistim. Fakat ben sanat eseri degil fani bir tombalaktim ve kot pantolonum, sirt cantam ile o bos olmasina ragmen 'burasi birazdan sofistikelikten alev alev yanacak' diye haykiran salonda hamambocegi gibi kalmistim. Dakikalar gectikce, Fularli teyzeler sel gibi akmaya baslamisti. Koltuk altlarim terliyordu. Sims oyunundaki 2 boyutli insanciklar gibi 'acaba ter kokuyor muyum' diye endise etmeye basladim. Birazdan Julian Barnes'a kitap imzalatacaktim, muhtemelen 2-3 cumle konusacaktim, adamin aklinda TURK OKUR PROFILI yaratmak uzereydim ve uzerimden kamyon gecmis gibiydi. Efendim uzerimden minik bir mobilet gecmis olabilir gibi bir dusunce icindeyken, otantik kupeli fularli teyzelerin salonu bir bir istila edisi sonrasinda 'yok, yok, benim ustumden kesin damperli kamyon gecti' dusuncesine vardim. Gozlerim daha da portledi. Son derece elit bir muzik caliyordu, birden kibar bir anons basladi: Anons 'unfortunately' seklinde baslayinca 'hay AMK, once yol geldik iptal mi oldu simdi' diye 30-40 saniye algi calkalanmasi yasasam da bunun 5 dakika gecikme icin ozur dileme oldugunu idrak edince yine kufuru bastim tabi ki. 5 dakika gecikme laf mi, bizim ulkemizde adamlarin metroda gotune demir giriyor da babalari cikip 'amme hizmeti yapiliyor, girer oyle' tadinda konusuyor. 5 dakika daha bekleriz yani, sorun degil. Neyse bekleme sonrasi nihayet sahneye Julian Barnes ve kendisi ile soylesi yapacak Hermione Lee cikti. Siradan bir ingiliz muhabbet ortaminda kibarliktan kirilma sabiti 2 uzeri 25 ise bunlarin sabiti 2 uzeri 2500 du. Ben hayatimda bu kadar kibarliktan kirilma ve dudak buzusu ayni anda gormemistim, yorgunluk da var tabi, epey sersemledim. Julian Barnes kronik Ingiliz Himbilligindan oldukca nasibini almis bir arkadasti, ustune bir de yazar egomanyasi ekleniyor varin entelektuel hisimi siz hayal edin. O sahnedeki entelektuel hisimdan, tavan nasil basimiza yikilmadi su an bile anlayamiyorum. Sagimdaki solumdaki dinleyici kitlesi de Barnes ve Lee'yi aratmiyordu, Yanimdaki teyze daha henuz sadece 2. fotografimi cekiyordum ki: lutfen fotograf cekmez misin canim, pretty disturbing dedi bana. 1- fotograf makinem ses cikarmiyor, 2- yorgun olabilirim ama flasi acik birakacak kadar kalas degilim. 3- fotograf cekme yasagi yok. Ben gene de cirkeflik etmedim (Turk okurunu temsil ediyorum ya aklimsira) 'ne demek teyze, bizim oralarda buyuklere saygi sevgi ver elini opem' modunda fotograf makinemi cantasina geri koydum. (aslinda bu koyma islemini sevgili kizkardesim Naz yapti, ona da tesekkur ediyorum)

Sahnede su gibi akan edebi kendini begenmislik, ben her seyi herkesden iyi bilir ve yazarim, bir sey begenilecekse ben herkesten once bulur begenirim, ben bir seyi dusunuyorsam o kesin dogrudur ve otesini hayal etmeye calismam bile, "okur mu? su yagmur yaginca cikip yerde surunen seyler mi onlar?" stilinde konusmalar, icime fenalik doldurdu dostlar. Insanlar gulup alkisladikca sistim, sistikce kalkip 'hepinizin te mine koyim, dunyadan habersiz kerizler sizi' diye bagirasim geldi, Tamam anliyorum olum korkusu, oldukten sonra unutulma kaygisi bir yazar icin onemli ancak dunyada neler olup bitiyor fikirli oldugunu sandigi bir fikirsizlik icinde kicini yaydigi yerden 'hmm homm' diye konusmak, mallik degil de nedir.

Neyse soylesi inceden iskenceye donuserek bitti, imza almak icin kuyruga girdik, Turkce kitaplari gorunce Julyen dogranmis biber (evet adamin sekli kesinlikle Julyen dogranmis biber gibi bu arada, ince uzun ve feci bicimde 'sizi julyen mi dogradilar julyen?' diye igrenclesmemek icin kendimi zor tuttum.) bana donup 'iyi cevirmisler mi kitabimi?' diye sordu. Dusunun su ana dek gordugum diger 2 yazar Turkce kitabini gorunce cocuk gibi sevinirken JB 'iyi cevrilmis mi? diye sordu. Aslinda bu tabi ki iyi bir sey, ama uzgunum kendini begenmis iste yine de. Ben mi ne yaptim? O esnada, Talking it Over'i neden 'seni seviyorum' diye cevirmisler diye dusunuyordum, uykusuz beynim de Julian barnes'a "bunu seni I love you diye cevirmisler, neden ben de anlamadim valla" dedi. JB bir kitaba bir bana bakti, nereden cikti bu Ay lav yu dercesine. Neyse terbiyesini efendiligini himbilligini bozmadi oh okay falan diye. Ama kesin 'ulan turk okurlarim da harbi malmis ha' diye dusunuyordur, bir de icten ice, ortadogulu zaten onlar be, amaan, bir fransiz, bir ingiliz gibi ustun olmalari zaten beklenemezdi diye burnunu cekiyordur (zihninde)

Turk okurlardan ozur diliyorum ulkemizi temsil edemedim :p saka bir yana, dogrusunu soylemek gerekirse,  eteklerini tuta tuta dagdan gelen "Turkiye'yi duzgun temsil edelim" ezikligini ve bunu besleyen zihniyeti tekmeleyesim var, ulan Allahin himbil Ingilizini Fransizini Almanini neden icten ice kendimizden ustun ve ayricalikli goruyoruz ki? Su ulkede yasayan her karsilastigim Turk (ya da politically correct olursak Turkiyeli) yabancilarla iliski kurarken gosterdigi ozeni asla Turklere gostermiyor. Bunu ilk 1-2 sene ben de yaptim, yaptigimi fark ettigimde de kendime kizdim. Of, nereden nereye geldi konu, daginik ve uykusuz beynim toparlamakta zorlaniyor, o zaman hemen maddeleyelim?

- entelin ulkesi dini dili irki yok, asiri entellik beyin yakiyor, karin agritiyor, yazar kendini begenmisligi oldukca itici,
- ingilizler himbil, hele ki fransiz ozentisi olunca daha bir himbillasiyorlar
- kendi ulkemin vatandaslarina bundan sonra avrupalilardan daha fazla saygi duymak icin kendime soz verdim. Sicayim Turkiye'nin temsiline, neyi temsil ediyoruz amk, onlar gelsinler bize kendilerini temsil etsinler. Su ulkeye geldim buranin sefasini cekiyorum, yanimda yoremde Ingilizler var onlar cefasini cekiyorlar. Olay bu.

Turkiye'nin yoluna basimi koydum umarim ustumden kamyon gecmez. Gerci bizim ulkede de 'ne yapalim olmus bir kere, adamlar hizmet yapiyor ama' anlayisi ve ahlak namus ana baci akimi olmayaydi, iyiydi. Oyle yani.

kizlar, bence bir erkegin kisiligine dair en derin detaylari ayakkabi seciminde bulabilirsiniz.

artik o an, icinizden ne gelirse, dusman gibi ayaga bakip koca secin derim ben.

Gubidi #1 : Alayına isyan ölümüne İskoç

Is yerinde bir arkadasin (Iskoc elbette) 'I support two teams, Scotland and anyone plays against England' t-shirti ile ise gelmesi. Himbil ingilizlerin bunu butun gun mutfakta 'pisir pisir pisir' konusmasi ama bir tanesinin bile: 'uleeeyn ise bu t-shirt ile gelinir mi, senin ekmegini suyunu kim veriyor kopek, yedigin kaba siciyor musun, burasi ingiltere begenmiyorsan defol git'  demeyisi. :) Ulan Turkiye'de bir Kurt/Turk karsit bolgelerde ise gelmeyi birak sokaga oyle ciksa ise gidemeden hisiri cikana dek dayagi yer herhalde.
Sanirim arkadasimizin Iskocya bagimsizlik referandumunda verecegi oy belli.

Gubidi #2 : Otobüste Arbede-ül İngiliz Hıyarı
Gecen hafta ortasinda bir is icin Londra'ya gittik. Yanimizda Kaplan'in bebek arabasi var, Stokke, hayvan gibi ve katlanmiyor. Mecbur otobuse biniyoruz, tekerlekli sandalye/buggy alanina park ediyoruz. Otobus duruyor ve tekerlekli sandalye biniyor. Sofor bizi indirecek mi diye tereddutte kaliyorum cunku bebek arabasi tekerlekli sandalyeye yer vermek zorunda ve ikisine yer yok, bazi soforler arabanin koridora tasmasini kabul etmiyor. Efendim ben ve kardesim ayaga kalktik ve o anda 'bir sey' itekleye kaka kollarimin altindan gecip yerime oturdu. O an kafam 'inecek miyiz, arabayi mi cekecegim, ne olacak?' karisikliginda oldugu icin cok umursamadim, bir yandan da herhalde tekerlekli sandalyeli adamin yakini bu, oraya oturmasi lazimdi da ondan gecti diye dusundum. Sonra ikinci 'bir sey' ok gibi beni teperek ileri atip diger koltuga oturdu. (alta resim koydum gorsel olarak anlayabilesiniz diye) Ben de ufak tefek degilim ki arkadas, oyle bana kalca atip iteklemek her babayigidin harci degil yani. ne oluyor yahu diye bakinca, iki tane yasli himbilla karsilastim. agiz burun egdiler 'burada artik biz oturuyoruz' gibilerinden. Ingilizlerim 'scum' dedigi bu varos mu diyeyim, white trash mi diyeyim, evsiz gibi bir seyler, beyaz ikisi de, hic bulasmadim bunlar uyusturucu bagimlisi bile cikabiliyor; efendim cirkef olabilirim ama onun da bir siniri var, camurla camur olmam. Elini kimin icin beline atacagini bilmeli insan degil mi? Kafami cevirdim ben de ama o da ne? Arkadan bir kadin bagirmaya basladi: "neden ittirdiniz kadini, bebek arabasini kaldirmak icin kalkti o, ne bicim insanlarsiniz siz be? kaba herifler" diye, aman Allahim, baska bir tombul ingiliz kadin, ki o da bunlar gibi hafiften hirpani/tekinsizdi, bunlarla bizim icin kavga etmeye basladi. Kadin "utanmaz, kaba insanlar!!!" diye bagirdikca bunlar koltuga daha da manda boku gibi yayilip: biz oturuyoruz simdi burada, bana ne, bize ne, sana ne modundalar. ben de it's ok, not a problem, leave it tadinda seyler soyluyorum. sonra bir anda, bu tombik kadinin yaninda kel bir herif vardi. bu kel herif oturanlarin erkek olanina SENIN ANAYI ZIKERRIMMMM 'tadinda' bir daldi...

gozunuzde canlanmaz belki, o tekerlekli sandalye resmi olan kisma eger tek. sandalye yoksa bebek arabasi konabiliyor. elemanlarin bizi itekledikleri koltuklar da hemen o alanin onundeki ikili koltuk. ben o sari tubun yaninda dururken buyuk basari. Kapişin bebek arabası bir yana savruldu, ben bir yana savruldum :( çok korkunçtu, adamları araya girip ayırdılar, STOP IT STOP IT diye çığırırken buldum kendimi. hani insan çocuğunun bebek arabasının içinde güvende olduğunu düşünüyor da, değil aslında. Neyse ortalık sakinleşince bizim menemen testileri yerlerine kuruldular bir şey olmamış gibi, diğer kadın da sinirli sinirli onlara baktı, otobüsten inerken gene de TENKS dedim kendisine, partneri kırmızı bayrak görmüş boğa gibi saldırdı maldırdı ama olsun.  Gubidi #3: İnsan müdüründen kazık yer mi? Benim müdürümün karısı normalde arkadaşım. Kendisi bana 3-4 ay önce 'bende fazladan katlanabilir bir bebek arabası var, vereyim mi sana?' demişti (bedava). Neyse geçen hafta bu korkunç otobüs arbedesini yaşayınca aklıma geldi, kalabalık yerlere katlanan araba ile gitmek daha mantıklı. Ben de bu sabah müdürü görünce "len Saymin, Codi bana bir bebek arabası verecekti hala duruyor mu" dedim. Ulen Allahsız herif ayak üstü hemen demez mi : aaa evet, SATIYORUZ biz onu. Sattı bana ayak üstü arabayı. Hayır aslında almayacaktım ama raincover, footmuff her şeyi tam duruyor ve yeni, çocugun dedesi almış onun yanında kalırken kullansın diye. 20 pounda aldım bunu (yenisine baktım sonra, 100 kusur bir şey) Oha ya 20 pounda tamah ediyor diye içten içe sinir olsam da sonra aman boşver, karısı bunu bana bedavaya verse gözü kalırdı pezevengin, borçlu kalacağıma vereyim parasını hahaayytt dedim. (bu arada bu müdür şu olaydaki müdür, ilk tabansızlığı değil yani) aman bir garip canım b u ingilizler. İş yerinde satılık panosu var 5-10 pound için bir şey satacaklar diye fotoğraflı ilanlar vermeler falan. Ulen bizde olsa 5-10 pounda bir şey satmaya utanacağımız gibi, "adam alır bir sorun yaşar, sonra mahçup olmayayım" der atar gidersin :)  Hmm belki o da doğru değil ama, bilemiyorum ikisinin bir ortası olmalı.

Efendim 30 Agustos Cumartesi gunu Haruki Murakami Londra Piccadilly'deki o dev Waterstone'a gelecek, kitap imzalayacak dediler, aylar onceden ajandama koydum. Evet inanmayabilirsiniz ama artik (1.5 sene kadardir) bir ajandam var. Benim gibi duzensiz bir insanin bile buradaki seylerin 'esneksizligi'nden oturu bir ajanda tutmasi sart. cunku Turkiye'deki gibi oyle son dakikada telefon edip 'ya yarim saat sonra gelsem olmaz mi?' demek yok. Bu ayri bir konu, ama oldukca kafami kurcalamistir Ingiltere'de ortalama insanin takvimine/ajandasina bakmadan is yapmasi, baska zaman tartisiriz.

Efendim Waterstones sitesindeki kurallar dudak ucuklaticiydi:

Terms and conditions

1. Haruki Murakami will be signing copies of Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage at Waterstones Piccadilly on Saturday 30th August at 11am. Please arrive early to avoid disappointment.
2. Due to time constraints Haruki Murakami will sign a strictly limited number of copies only and there will be no dedications.
3. Customers will receive their wristband for this event when they purchase Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage on Saturday 30th August at 8.30am, or when they bring a valid Waterstones receipt/Waterstones.com despatch note with their copy on the day of the signing.
4. One wristband will be issued per customer, on a first come first served basis, and are non-transferable.
5. The first 200 people in the queue will have the opportunity to meet Haruki Murakami on the day and have their book signed. Please note books for signing are limited to one copy of Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage per person, in order to accommodate as many of our Haruki Murkami’s fans as possible.
6. Those who are not lucky enough to meet Haruki Murakami on the day, will be guaranteed the opportunity to buy a rare pre-signed edition. These will be limited to 200 copies only, one per person.
7. Please note that no photographs or cameras are allowed.
8. We are expecting a large number of customers to attend this event and wristbands are limited, we hope to be able to allow as many people the opportunity to have their book signed, however please note Waterstones cannot guarantee entry.
9. The signing time is discretionary. All details are subject to change.