Dedelerimiz demiş hani, elin ağzı torba değil, büzemezsin.
Bizim memleket de böyle. Konuşan konuşur, konuşmayanlar susar.
Aman başın derde girmesin diye titreşir kapılar kapanırken
Sus, sussunlar. Yeter ki başları derde girmesin. Görmezden gelmek herkes için en ekonomik çözüm.
Fakat işte hayat bu ya,insanlar sustukça boşluklar büyür. Bazen insanlar dolusu odalarda en çok boşlukların sesi çıkar

Ve boşlukları en güzel zalimler doldurur.

İrili ufaklı, genç yaşlı bir sürü zalim öyle bir doldurdu ki her yerimizdeki boşluğu.
Gazete sayfalarında ortaya karışık bıyıklar, ferfecir okuyan gözler, dokunanı yakan makamlar, doymak bilmeyen eller ve ağızların arasında hatırlanmak için can çekişen onca acı

hatırlamaktan çok yoruldum.
O kadar öfkeliyim ki hatırlamak zorunda olduğum için.
Düğümlendiğim için.

Biz düğüm atmayı zalimlerden öğrendik, çok da iyi biliriz.
Benim ülkemde en güzel boğazlar düğümlenir.
Her senenin, her gününe yetecek kadar umutsuzluk ve acımız da var.
Her güne bir düğüm.

İnsanları sevmiyorum, neden seveyim?
Bütün güzel insanlar ölüyor
ve gördüğüm hiçbir şey bana umut vermiyor.