Benim çocuğum hiç özel bir çocuk değil. O kadar normal, o kadar ortalama ve standart bir erkek çocuğu ki- düşünmeden elini zort diye prize / çamura / her tür deliğe sokabilen, ayakkabıları sağa sola vurulmaktan devamlı paramparça, kuduza karşı aşı olmadığı halde neden hala kudurmadığını çözemediğimiz kuduruk bir tip. Örneğin şu an bugün saat sabah 6 buçukta uyanmış gündüz hiç uyumamış fakat hala ayakta. (saat 8 buçuk)
Okul çıkışında arkadaşıyla parka gidilip cirtimiz çıkasıya kadar da oynadık yani.

Neyse. Bazen düşünüyorum da
Çocuğu çok özel olan kadınlar acayip mutlu annelik hallerinden. Belki de benim velet o kadar özel olmadığı için ben annelik diye çıktığım yolun sonunda semt pazarında günlük yevmiye ile çalışan hamal olarak buldum kendimi belki. Abi bazı kadınların yavruları iki bacak arasından adeta bir güneş gibi doğmaları bir yana, bu çocuklar ne bitleniyor, ne yere göğe sıçıyor
ne ara sıra boğası geliyor bu kadınların bu çocukları.

What is wrong with me babasının kemiğine sıçayım?! Şu an uyumadığı için çocuğu havada salınan bi balonuna koyup evin tavanına sabitleyecek bir aletim olsa içine suyu atar gider kıçımı devirir yatarım yemin ederim. PİLİM BİTTİ YAA!

Neyse ki dünyada süzen bayanlardan başka kadınlar da var. Bugün bir arkadaş*june* onun iki çocuğu ve benimki parkta koştururken kadın su şişesi ile koşan kızını şarap şişeli bi ayyaşa, ben de kaplanı ters giyilmiş ayakkabıları ve büyük gelen rüzgarda kolları uzamış dalgalanan hırkası ile bi tim burton karakterine benzettim. ay ne güldük anlatamam. güleriz ağlanacak halimize. çocuklar koşuyor
biz peşlerinden koca popolarımızla koşmaya çabalıyor ve acaba çocuk doğurmadan önce NE YAPIYORDUK NE GÜZEL YAŞIYORDUK LAN BİZ diye iç çekiyorduk...