Su an bulundugum sirkette 2 sene 8 aydir calisiyorum.

Ingiltere'ye gelirken kendi kendime, hicbir yerde 1-2 seneden fazla durmayacaksin! demistim. Cunku bence, bir sirkette uzun sure calismak, cok exceptional bir insan degilseniz, veya yukselmiyorsaniz, cok da iyi bir sey degil. Degisik sirketleri gezmek, ortam gormek, farkli projelerde calismak benim gibi teknik insanlari daha cok gelistiriyor.

Neyse, zaten su anki isime bayilmadigimdan, nisandan beri is ariyorum. Cocuk da daha ufak, eve yakin is bakiyorum, eh haliyle cok secenek yok...

Nisan ayinda bir firma ile gorusup reddetmistim, bu siralar yine is arayinca, onlar da hala adam bulamadiklari icin yine denk geldik. Bir daha gorusmeye cagirdilar. Gittim ama geriliyorum. Vay kopeeek, bizi nasil reddedersin, utanmadan yine mi geldin! diyecekler sanki..
Ama onlar:  Seni aramizda gormek istiyoruz, sen ne istiyorsun? Kafanda ne soru isareti varsa sor, burada calismani cok istiyoruz vs dediler. Vay bee ben neymisim dedim kendime. Tabi mavi boncugu da verdim, cunku gercekten isi degistirmek istiyorum.

Ama su an calistigim sirketi benim icin biraz vazgecilmez yapan bir sey var...

O da vizemi ustlenmesi! Neyse ben de inceldigi yerden kopsun, diyerek, gittim mudurume, bana boyle boyle bir teklif geldi ben zaten su anki pozisyonumda mutlu degilim, bana soyle boyle bir pozisyon acin ben ona geceyim yoksa gidicem dedim. Tabi bunu bu sekilde soyleyemedim soyleyene kadar kivrim kivrim kivrandim. Ne yapayim? Bir turlu bu islerin kisisel olmadigini idrak edemiyorum. Hep karsimdakinin egosunu zedeleyecegim, nankor kopeeeek! diye uzerime masa firlatacak gibi geliyor. Ezile buzule soyleyince de adam sasirdi tabi. Neden stres oluyorsun, iyi ki geldin konustun, biz seni kaybetmek istemeyiz dedi. Hatta o kadar sevindi ki, hani esegini (esek ben oluyorum) kaybedip yeniden bulmus gibi oldu cunku ben ilk lafi acinca istifa konusmasi yapiyorum sandi, sonra tunelin ucunda isik gorunce, zil takip oynadi.

Gercekten benim gibi semer vurulacak esegi nereden bulacak ki? Durustum, caliskanim. Isten kacmiyorum, her seyi takip ediyorum. Popo kacirma konusunda herkesin doktora yaptigi ulkede altin madeni gibiyiz biz Turkiyeliler. Turkum dogruyum caliskanim diye damarimizdan girilmis, kendi anamizi bellemek pahasina bile olsa illa ki is bitecek, basari ile! Otesi yok. Basarisizliga tahammul sifir. Ne anlami varsa? Ben de John veya Sarah gibi, amaan bugun bitmese ne olur, isten bir an once cikayim da, kopegimi alip nehir kenarina gideyim.. diyebilsem? yok!

neyse, simdi iste boyle, araftayim. iki sirketin arasinda. bir tarafi para acisindan zorladim, onlar butce onayi almaya calisiyorlar bana teklif cikartmak icin. Bu arada kendi mudurume de bu durumu durustce soyledim tabii ki.  O da bana onlar sana teklifi cikartamasalar bile, biz sana asla farkli muamele etmeyiz merak etme sen gelip konusmakla iyisini yaptin falan dedi. Adam bulamiyoruz zaten vs dedi. Boyle iste.. Haber bekliyorum, herkese mavi boncugumu da dagittim, kim parayi bol verirse/imkanlarimi iyilestirirse ona yanasacagim.

Turkiye'den buraya gelirken is bulamam diye korkmayin. O merdivenin bir basamagini ciktin mi, is cok. Biz millet olarak cok caliskaniz cunku!