Temmuz basinda Linkedinden bir is gelmisti. 20 dklik on gorusme yapacagiz dediler okey dedim. zaten ben ne cesit bi manyaksam, hayatta gitmeyecegim umman'daki ise bile aman tecrube olur diye gorusme yaparim. 38 yasina geldim, neyin tecrubesiyse artik?
neyse bu ilk gorusmede iki tane hintli keraneciyle skype'dan oldu. ben hello dedim, bakin adam birak how are you'yu, bana geri hello demeden turk kahvesi telvesi kivaminda bir aksanla, please tell us about your CV diyerek basladi. Sasirmistim ama is gorusmelerinde tam bir kasarimdir. Ne istedilerse anlattim. tek tek ottum.
Neyse bunlardan gecen haftaya kadar ses cikmadi. O arada ben zaten su anki isimden istifa etmisim, mental bir ayyas olarak ruhumun sokaklarinda surunmusum, 40 yasima 2 kala LAN HAYATIMLA NAPICAM LAN diye depresyone girmisim.
Ama tabii ki, gecen hafta haber cikinca hemen yine sanki "lan allahsizlar omrum ofislerde mi curuyecek benim" diye bagiran ben degilmisim gibi "oo I am pleased to hear that" diye piyanist santor karsilamasi yaptim.
Sirket de tam bir gerizekalilar enstitusu. 2 adamla olucakti dunku gorusme skype'dan ulan bi baglandim resmen bir sosis festivali, toplamda 7 tane programmer, analyst, mudur, herkes var, bi sirketin caycisi gelmemis babasinin kemigine siciyim.
Pezolarin hepsi dunyenin baska bi yerinde, bunlar once 10 dk isinma turu yapar gibi oo nasilsiniz efenim orada saat kac muhabbeti yaptilar. Sanki hayatinda ilk defa skype tan hindistanla konusuyo pezevenk. neyse hintliler zaten artik amerikan aksani ustlerine kabus gibi coktugunden midir nedir bi sessizlik icinde mute olup kabuklarina cekildiler.
Amerikali bi adam, sanirm adi Micheal di, surekli soru soruo. Arkadaslar ben oyle cok iyi bi IT'ci olmayabilirim ama non technical interviewlerde acayip iyi perform ediyorum.
Bakin size iki kural soyleyecegim duacim olursunuz:
1- cok pozitif olun. Bu IT dunyasi zaten apis arasi kokar, 99% erkek, is yerinde corapsiz gezen davarlardan olusur. Bol bol gulumseyin, kikirdayin, pozitiflik sacin, adamlarin hosuna gidiyor. neden? pozitiflige ACLAR AC! suratsiz sacini bile taramayan muyendiz gormekten ici kurumus adamlarin.
2- Soruya sorula karsilik verin. Evet bu ustunlugu kurmayi basardiysaniz, karsi tarafta da kafasi cok iyi calisan biri yoksa, o maci siz aldiniz. Zor bi soru mu geldi, iki uc bisey sacmalayip geri soru sor. Eger gercekten karsida cakal yoksa bu taktik 100% ise yariyo, impress oluyolar, sen yonetmis oluyosun konusmayi. al sazi eline cal kardesim.
Neyse bunlarin bi cogu amerikaliydi, Gozum bi karardi ama gelen sorular da "ee seni simdiki is arkadaslarina sorsak ne diye tanimlarlar!" modunda. Buna da ehehe cok zor ammmee herhalde, approachable, helpful ve de XXX teknolojilerini gereginden fazla seven biri(nasil da yalan, hicbi teknolojiyi gunahim kadar sevmem) derler dedim ooowww amarigalilar bu yanita zaten olduler (cunku boyle igrenc abarti vicik seyler hep GREAT dir onlar icin)
neyse bazen gercekten kisilik bolunmesi mi var bende diye dusunuyorum, kurumsal kisilige burunup interview yapip ardindan allahim kurumsala donmek miii bileklerimi keserim bee diye tepiniyorum.
ozetle dunku gorusme iyi gecti bugun o ilk bastaki hardcore hello demeyen hintlilerle bi saat patakute teknikil var. bunda kesin patliycam hatta kesin sonunda moralim bozulur oturur aglarim. son bi senedir is yerinde maillere bakmak disinda bi bok yapmadim, teknik olarak koreldim uleeeen. gene de hayirlisi neyse o olsun diyelim ve bir interview oncesinde daha sapik sapik bos vakit gecirmis olalim.

Beynime kazinan bir aniyi yazmak istedim, uc gundur aklima geldikce gulup duruyorum cunku. Belki unutursam acar okurum ileride.

Benim oglanin 3yasindan beri tanis oldugu, cok sevdigi bir arkadasi var. K  diyelim buna. K'nin ailesi middle classliktan buhran gecirme noktasinda bir aile. Yasam tarzlari aile su bu, universite ile derin baglar, her sey tastamam kirk takim tekmil british yerli ve milli priviliged beyaz ingiliz. Neyse kadini seviyorum. Hem cilgin, hem katolik oldugu icin 3 tane cocuk yapti bunlar. E tabii haliyle de surum surum surunuyorlar.

Gecenlerde parka gidelim mi diye bir mesaj geldi. Cok sasirdim cunku normalde oyle ayni gun surada burada bulusalim mi diye mesaj yazmak namussuzluk gibi bir sey bu ulkede- cok ayip! Short notice vererek bir sey sormak, bir sey istemek ingiltere'de gormus gecirmis insanlarin yapacagi bir sey degil ve sevilmez bir huy (Turkiye'den gelip bu britanya toplumu kodlarini cozene kadar insanin gobegi nasil catliyor onu ayrica anlayin)

Sasirdim yani, ama dedim ki kendi kendime demek ki bu bayagi zor durumda. Gittik parka. Gercekten de uzerine ususmusler, parca parca bolusmusler. Cocugun biri iniyor ustunden anne viyyy diye, oteki cikiyor anne hiyyy diye. Cocuklari ne kadar az sevdigimi bilenler bilir, Gorunce beni afakanlar basti. Acidim kadina ya. Gercekten hicbir insan bu muameleyi hak etmiyor. Dedim ki biz Benim oglanla falanca filanca yere pizza yemege gidecegiz, istersen, sana kolaylik olacaksa, K'yi de alalim. Cocuklar hemen atlayip ziplamaya basladilar evet evet diye. Kadin cocugunu kenara cekti, on-fircalama yapti (oyle bir disiplinli ki size anlatamam, cocuga soyle bir bakisi yetiyor dut etmeye) bak sakin Ova'nin sozunden cikmayacaksin, yaramazlik yok dedi. Ben bunlari bisiklete koydugum gibi zavalli kadin anami bir cocuk eksik ve bir dert az biraktim. Benim keyfim yerinde. Oglanlar cok iyi anlasiyor. Ufak bir sicma krizi disinda hicbir sikinti yasamadan basarili bir yemek yedik.

Benim oglanin okulunda "ozel bolgeler" egitimi vermisler, ondan beridir, private partlarimi kimse gormesiiin diye delleniyor cocuk. Kakasi gelince arkadasini tuvalete sokmak istemedi, biz kapida bekledik kendi kendine sicti. Diger yavrucak da, korkma ben senin private partina bakmam :((( dese de dinletemedi ama neyse, o badireyi atlattik. Tuvalet kapisinda viyaklayan iki cocuk arasinda kalinca, bir kez daha kendimi anneligi bir kere tattigim icin tebrik ettim. Iki cocugu olanlarin cocuklari cok mu melek? Yoksa artik batti balik yan gider mi diyorlar bilmiyorum ama cok zor.

Neyse, oyunlar oynandi, dondurmalar yenildi, ben bunlari bisiklete tepistirdim. O arada yanimizda kadin kiligina girmis bir amca peydahlandi. Simdi boyle ustune dusununce, tam da ruya gibi bir gunmus yani! Ben cocuklari bisiklete baglarken cocuklara cikolata vermeye calisti almadim. Cocuk benim cocugum degil olmaz yani. Biraz da ilginc bir tipti, cani muhabbet etmek istiyordu sanirim, ama durup konusamadim. Omuzlarimda ikinci bir cocugun sorumlulugu var; boru degil!Atladik bisiklete dustuk yola.

K'nin guzeller guzeli evinin vitrayli kapisina dayandigimizda hatirladim; annesi demisti ki, eve geldiginde, ben olmayacagim, kuzenim babysit edecek cocuklari. Iceriden gelen bebek kitlama sesi bana "ulan bu kuzen nasil kuzen, bu cocuk aglamaktan maddenin gaz haline geciyor!" diye deli deli dusunceler zerk etti. Cocuklar kosup kapiyi pata kute caldiklarinda ben hala bisikleti duzeltiyordum. Kapiyi 16 yaslarinda bir oglancagiz acti. K, heymi heymi diyodu, megersem, cocugun adi Hamish'mis. Hamish gozlerinde umursamazligin engin ufuklara yelken actigi, tuzu kuru bir tip. Zavalli bebe iceride bebek aglamasinin 3. ve sesi kabaklastiran asamasina gecmis bagirip duradursun; benim oglanin arkadasi kikirdayarak iceri kosturdu.

O an dusundum, bu cocuk ileride bunlari hayal meyal hatirlayacak. Hani camin ustune elini dayarsin, biri de gelir eline kendi elini yapistirir ya, ben de bu aniyi aldim, onun anisina yapistirdim kafamda. Annemin kuzeni hamish vardi, kardesimi aglamaktan patlatirdi der mi acaba buyuyunce? Bu hamish aciksa ekmek vermez, susasa su vermez lan bu cocukalra. adamin misyonu belli, cocuklara bakmak degil, olmediklerinden emin olmak. boynun devrilsin hamis. K'nin annesi de yazik, ortancayi yuzmeye goturmek icin hamis'e muhtac. ne etsin bacim, onu 3 cocugu yaparken dusunecekti, veya iyi bir nanny'den parayi esirgerken....

Oyle cilgincasina inatlarimiz var ki, cesit cesit, renk renk. Kiminde ideolojik/ dusunmeye gerek duymadan kabullenilmis bit inat, kiminde ruh hastaligi seviyesinde, golge gibi bir omur takip eden bir inat, kiminde de fikir birligi seviyesinde, oldurmeyen ama gulduren bir inat. Sessiz ya da gurultulu, kadin veya erkek, ne efsane sey be su inat.

Bir INAT'ta birlesmek ne guzel ama. Nereden gelirsek gelelim, ne giyersek giyelim, neye inanirsak inanalim, bizi inadimiz birlestiriyor... Dun bir kac saat icinde, ofke ve sinir bozuklugu direnisimizle, inadimizla senlige donustu yine. Cok yasasin bu inat. Bakin bunu, almanlar, ingilizler, iskandinavlar anlamaz. Bu inat insanin icinde alev alev yanan bir seydir ve evet, akilla degil, gogusle yasanir, ama insana umut verir, direnc verir, hele ki boyle guzel bir is icinse, yarattigi senlik duygusunu yasamak milyonlara bedeldir.