Hiçbi zaman hırslı bir insan olmadım, olamadım ama hırslı insanlara, özellikle de hayatını bir kutu meyve suyu gibi emip atanlara ayrı bi saygım vardır. Manyak mıyım? Bilemiyorum, ama hırslı kişileri karizmatik buluyorum kardeşim.

İşte hayatımın en güzel filmlerinden biri, The prestige de de Angier isimli kardeşimizi de bu yüzden sevmiştim.

Önce intikam, sonra hırs, güç, inat.

İnsanın hırsa, kıskançlıga, acıya bu kadar çabuk teslim olması beni hep etkilemiştir dostlarım. ama dedim ya benim hırsım anca sezon sonu indirimlerinde veya güzel bi pasta gördügümde oluşuyor herhalde?

İşte bu yüzden Mr. Robert Angier, en sevdigim kahramanlardan birisiniz...