Cart kabakart! Demek istiyorum okuyucular. Kisisellikten ve kisisellestirmekten bu kadar uzak kalmaya alismis bir topluluk, duygularini ancak karta yazip yollar zaten, degil mi?

Biri cocuk mu dogurdu , ameliyat mi oldu, bacagini mi kirdi, hop ofiste bir kart dolasir herkes imzalar. Boylece, bir kere merhaba naber nasilsin abi demediginiz adama guzel dilekler yazip yollarken bulursunuz kendinizi. Onun yerine neden cicegimizi cikolatamizi alip gitmiyoruz kardesim, bizim turk isi samimidir, dokunuruz biz, elleriz, yoklariz, zorlariz, tadini almamiz ve vermemiz gerekir iliskilerin.

Bilmiyorum turkiye’de de bu kart isi tutar mi, yayginlasir mi ama bana cok yavan ve sahte geliyor. 10 dakika evvel yine ‘imzalamayan kaldi mi?’ diye kart dolasti.  Turkce ‘ananizi seyaparim kalbinizi de kirarim, sevgiler’ yazsam, darilmaca, gucenmece olur mu.

Su ingiltere’nin 50 haneyi bulmayan en kucuk koylerinde bile kart satin alabileceginiz bir yerin olmasi, ikili iliskilerin stresinden bir not yazarak siyrilmaya alismis tabansiz ingilizlerin rahatlik duskunlugune kanit degil de nedir? Eger bu isler de bu kadar kolaysa biz neden inek gibi bayram tebrigi, hasta tebrigi, taziye, vs. vs. gibi umulmadik gorevlerle surekli ‘eyvah falankesin halasinin torunu sey olmustu, simdi aramasam/gitmesem darilir’ stresi yasiyoruz? Zaten sevdiklerimizin 7/24 yanindayiz, az sevdiklerimize de ingilizleri ornek alip kart yollayiversek olmaz mi kuzum?