uzatmalı ingiltere tatilimde ara verdiğim haplarıma geri döndüm. anksiyete ataklarım peşimi bırakmadı ki? her gece kalp krizi geçirmekten korkar oldum 1 haftadır. biri bir hastalıktan bahsetse, ya da ölümden, bir anda günümün ışığı sönüyor sanki.
doktorlara da saydırıp duruyorum. bıdır bıdır konuşup duruyolar, depresyondu boktu püsürdü. gerizekalııı hani depresyonda olan adam ölmek isterdi. ben yaşamak istiyorum ama her şeyden çok korkuyorum sadece, galiba şu ara da favori korku sujem hasta olmak. altı ay önce iş yerindeki db'nin çökeceği sanrıları ile kalbim bumbum ederken bugün de bu.
sanırım ben korkmakla, endişe etmekle lanetlendim.
ama ruh halimi özetlemem gerekirse, gayet iyiyim. tabi ki canımı sıkan şeyler var, hepsi de iş yeri ile ilgili ama artık, "ne istemediğimi" çok iyi bildiğim ve istemediklerimi söyleme cesareti gösterdiğim için kendimi iyi hissediyorum.
en azından 2010 senesi boyunca kendi kuyruğunu kovalayan tilkiler gibi, içinden nasıl çıkacağını bilmediğim bir sarmalda değilim artık. bir de hasta olmaktan korkmaktan kurtulabilsem. uçağa binmekten korkmaya dur diyebilsem. veya evden her sabah çıkarken kaçınız "akşam dönebilecek miyim*" diye endişe ediyor? sanki cipram ı kullanmadan önce herşey daha netti. şimdi de ilaçtan endişe ediyorum, acaba o mu daha beter etti bu duyguları diye. ama bir arkadaşıma sordum, olmaz öyle şey dedi. 2 ayrı doktor 7-8 ay kullanmamı tavsiye etmişti. kullanacağım artık...
birileri ile konuşmaya da ihtiyacım var. seni yargılamayacak birine, içindekileri anlatırken kendinle ilgili fark etmeye vakit bulamadığın şeyleri görüyorsun. şaşkınlık verici!
chuck palahniuk abimizin de dediği gibi, büyük savaşlar, yıkımlar görmedik biz, kendi depresyonlarımızı kendimiz yaratıyoruz. sanki korkular içimde zaman ayarlı bombaymış, 2 senedir iliğimi kemiğimi kuruttu şerefsizler. eskiden hiçbir şeyi takmazdım, gelecekten endişe etmezdim, 30 yaşına geldik diye mi oluyor bütün bunlar?
ağız dolusu küfür etmek istiyorum, mümkünse insan içinde. saçlarımı laciverte boyamak istiyorum, dövme yaptırmak istiyorum, ve artık alman bayan gülle takımı üyesi gibi görünmemek istiyorum mümkünse! bugün spora başlıyoruz, hadi hayırlısı.
6 yorum
Sevgili Merope,
YanıtlaSilyazilarinin tamamini okuyamadim..bir kismina baktim sadece...arayislarina, kararsizligina..ve hatta desperation'ina kayitsiz kalamadim..
ben 16 yildir Ingiltere'de Manchester'da yasiyorum...herkesin yabanci bir ulkede hayat kurabilme potansiyeli farkli oluyor..sana bir tavsiyede bulunabilmeyi cok isterdim..gel iyi olur yada gelme iyi olmaz diye... ama benim emin oldugum bir sey var oda uzun donemde buradaki yanlizlik (sadece yabancilarin yada gocmenlerin yasadigi degil kendilerininde muzdarip oldugu)inanilmaz derecede yogun ve izdirap verici..bakma sen bolluk, refah,medeniyet ozgurluk soylemlerine,hic birsey gercekte oyle degil.. aslinda anlatacak cok sey var..ama kisaca soyle soyleyeyim.. burada bireyin gercek degeri yaratabildigi economic deger kadar..bu sona erdiginde birey yok olusa geciyor...economic hayat disinda da baska hic bir life formu yok...
May..
Öfff!anlamadığım bişiler yaz be kızım..bendede var bazı hastalıklar şişmanlığımda ondan geliyo..her gece istisnasız uyanıp acaba şeker hastası mı oldum diye korkuyorum bende.her akşam ama..ulan korkuyosun çeneni tut de mi?o da yok..ohoo ben saysam sana neler neler blogu rtük kapar yeminle..bugünde diyetisyenden korkuyorum şimdi gitcem ne diye kilo aldın bıdı bıdı bıdı ooff
YanıtlaSildarlanan okuyucu gülden
Öfff!anlamadığım bişiler yaz be kızım..bendede var bazı hastalıklar şişmanlığımda ondan geliyo..her gece istisnasız uyanıp acaba şeker hastası mı oldum diye korkuyorum bende.her akşam ama..ulan korkuyosun çeneni tut de mi?o da yok..ohoo ben saysam sana neler neler blogu rtük kapar yeminle..bugünde diyetisyenden korkuyorum şimdi gitcem ne diye kilo aldın bıdı bıdı bıdı ooff
YanıtlaSildarlanan okuyucu gülden
ben de dovme istiyorum. deseni sectin mi sen? ben ona karar versem tamamdir.
YanıtlaSilburada havalar isindi, 3 gundur hergun bisklete biniyoruz en az bir saat ve daha mutlu hissediyorum. spor yapmak yardimci olabilir. o trekkingler iyiydi sanki
eger depresif biri isen hic bir yere gitme derim, yurt disinda yasamaya ve yalnizliga alismak yillarimi aldi. her ucaga bindigimde aglayarak geldim. surekli yagmur yagan bir sehirde yasamak da depresifligimi pekistirdi.
YanıtlaSilyaklasik bir ay once hayatimin en agir gribini gecirirken yanimda esim haric hic kimsenin olmamasini gorunce hala yalnizliga alisamadigimi farkettim. turkiye'de arkadasin cok olmasa bile ailen oluyor, komsun oluyor. hic olmazsa ortak bir dil paylasiyorsun etrafindakilerle.
Yurtdışına gittigim falan yok :)
YanıtlaSilo defteri kapattım. aynen senin dediğin sebepler, vize, maddi durumlar..
geçen hafta ben de griptim. nerem ağrısa anneme koşuyorum. bundan vazgeçemeyeceğim yani...
en derin düşüncelerini dök bebeğim