kelimeler iki insan arasında köprü olmayı bırakıp can yakmaya başladığında elden hiçbir şey gelmiyor..
tanıdığın, bildiğin insanın tüm zayıflıklarını, acziyetini biliyorsun ve en güzel de onu incitmek geliyor elinden.

öfke de insan kullansın diye.
kavga olsun diye.

uzun zamandır hiç bu kadar savaşmamış ve hiç bu kadar yorulmamıştım. bir yer var, oraya gelince artık karşı tarafın seni hiç anlamadığını görüyor, konuşmaktan bıkıyorsun. çıkıp gitmek istiyorsun, yalnız kalabileceğin, hiçbir gözün üzerinde olmayacağı, kimsenin sorularını cevaplamak zorunda olmadığın bir yere. ne olacak ki zaten başka, sığamazsa iki kişi, bir yaşam biçimine...