Bu sabah tam anlamıyla maymun sümüğü gibiyim. Kuru ama yapış yapışım. Evin neresindeyim bilmiyorum. Aynı anda pek çok farklı yerinden çıkabiliyorum. Cüneyt Arkın'ın bir zamanlar dediği gibi vucüdumdan kurtulup bedenim(!) ve ruhumla yaşıyorum muhtemelen. Kaplan Perşembe'den beri hasta. Her hastalandığında doktorumuzla dejavu yaşıyoruz. Çocuğu doktora götürsek mi götürmesek mi bilemediğimiz durumda yeni bir belirti çıkarsa korkudan yine doktora gidip: Kendimi arıyorken olmaktan korktuğum yerdeyim sendeyim doktorrrr diyoruz. Belirtiler ne olursa olsun doktor uzak ufuklara bakarak gözlerini kısıp BU BİR VİRUS diyor ve bol sıvı alımı ve dinlenmeyi tavsiye edip bizi evimize geri püskürtüyor. O viruslerin allah binbir belasını versin. Ya öldüm abi öldüm ben Türkiye'de çocuklarda bu kadar çok hastalık var mı? Lan kaç farklı viral döküntü ve enfeksiyon olabilir. Hayır kızamık diye bir virus varsa bizimki Mozambik kızamığından Alman kızamığına kadar hepsini yaşadı kesin.

Bir de 111 diye bir numara var, geceyse veya haftasonuysa hastaneye gitmek yerine orayı arıyorsun. Seni bir değerlendirmeye sokuyorlar. O değerlendirmede olabilecek her türlü korkunç senaryoya evet veya hayır demek zorunda kalıyorsun. Örneğin perşembe gecesi bu 111 bizi telef etti. Çocuk kıpkırmızı olmuş uyuz eşekler gibi hatur hutur kaşınıyor, yüzü davul gibi şiş, üstüne ateşli kadın bana son yarım saatte kan kaybı oldu mu diye soruyor. Lan bu mu sizin British empire'ınız deyyuslar diye haykırıyorum.(ama içimden) 1950'den bu güne gelemeyen bir sağlık sistemi. Neyse  sonra soruların arasında ALMAN KIZAMIĞI geçirmiş biriyle temas ettiniz mi diye bir soru geldi. Ay beni bir gülme aldı. Abi ben nereden bileyim, joker hakkımı kullanabılır miyim mi diyeyim? Bu çocuk okula gidiyor. 2 alman var sınıfta, pise de benziyolar kesin ellerini hiç yıkamıyorlardır onlar mı diyeyim?? Sonra aklıma 1 hafta önce Berlin'e gittiğimz geliyor ve gülmemin tonunu yükseltiyorum. LAN BEN NEREDEN BİLEYİM. Yavsaklar!!! diye bagırasım geliyor. İçime atıyorum. Sabah oluyor. Doktor bizi bir daha arıyor. 'Sizin o pislik oğlunuz kimbilir nerelerden hangi virüsü aldı, siz onu bana bir daha getirin pazartesi görücem yine' diyor.

Allahım haftasonu ateşi kaşıntısı derken en son Mehmet'le OSURUĞU ÇOK MU GARİP KOKUYOR BU ÇOCUĞUN?? diye konuştuğumuzu fark ettik hayatımız o denli post modern bir hale geldi. Abi resmen bildiğin eli yüzü düzgün Manet tabloları gibi olan hayatımız yine bir başka Edvard olan Munch'ün çığlık tablosuna dönmüş. O çığlık tablosundak adamın duruşuyla çocuğumun osuruğu fazla mı kokuyor ondan endişe ediyorum o kadar uykusuz kalmışım yani. Beyin olmuş hoşmerim tatlısı. Neyse o geceler bir şekilde geçti.(3 saat uykuyla ama) Türkiye'den kolluk kuvetlerini yardıma çağırdım Allahıma bin şükür annem geliyor bugün bir gram olsun dinlenebileceğiz. Sıcak yemek!!!! Bakım!!!! Corba falan.

Bugün önce doktor kaplani görecek sonra da annemi almaya hava limanına gideceğim. Kaplan sanırım bu havalımanı olayına fazla heyecanlandı....

Tabii ki çocuk okula gidemediği için bu sabah yine okulu aramam gerekti. Okul burada çocuk hasta bile olsa Getir kardeşim getir gülüm modunda. İshal kusma olmadığı sürece daya Calpol'u gönder felsefesi. Bizim küçük bebelerimiz sistemin itaatkar ve dayanıklı köleleri olsun diye okul elinden geleni yapıyor. Devamsızlık o kadar önemli ki arayıp nesi var diye soruyolar. Çocuğu okuldan 2 saat almak bile sorun yani. İnsanlar da hasta diye yalan söyleyip tatile falan gidiyorlar çünkü. Aman neyse ben okulu aradım. Devamsızlık bildirmek için msj kutusu var. Mesaj bırakırken Kaplan geldi. Hİ I AM Keplinnn WE ARE GOING TO THE AIRPORT TODAYYY diye coşkuyla bağırdı. Allahım kafamdan kaynar sular döküldü diyeceğim ama o kadar kafam kalmadı ki. Allahım cart diye kapattım ya ben la. O mesajı geri alamıyoruz, joker hakkımız yok, işin kötüsü çocuk cidden hasta hala her yanı kıpkırmızı ve doktora gitmek için hazırlanacağız birazdan, fakat okul muhtemelen o mesajı dinleyip o coşkulu ohheeey biz havalimanına gidiyoruz çığlıgını duyduktan sonra kesin çocuk haSTA diye yalan söylüyoruz sancak kesin yaaa.
Abi neden bu detaylar benim hayatıma güzelleştirme değil de kakasallaştırma yapıyor?? Neden ben bu hayatın George Costanza'sıyım abi?? Neden ikimize birden yükleniyorlar!!!!

Çok mutsuzum şu an yanlış anlaşılmak bu hayatta kaderim kaderimde bu varsa da çekerim diye kart mı atsam okula diye düşünüyorum..

bu caya bayildim. bitki cayi sevmeyengillerdenim ben. ama kisin sogugunda, sicak bir sey icmek icin surekli kahve ve cay da gitmiyor yani. aradigim degisikligi bunda buldum. aslinda yasadigim yerde yok, ama online aliyorum

ediyorum cok tavsiye, denene, icile.

 Bugün workshop yapmaya şirketin başka bir bölgesine gittim ben. 1 aydır bekliyor kullanıcılar bu workshopu. Neyini bekliyorlarsa. Kuş mu konacak? 2 saat bir şeylere bakıp sonra masasına dönüp feysbuku açmayacak sanki. Kafasından buhar olup uçmayacak. Bazen her şeyi laf olsun diye yaptığımıza yönelik derin şüphe duyuyorum hatta ne şüphesi lan, basbayağı biliyorum. Haydi diyelim kendime inancım var: ama İNSANLARA YOK.  Çalıştığım yerde birinden bir iş istediğinde o işi yapmamak için bin takla atarken harcanan enerji, o işi yapmanın toplam enerjisinden büyük abi, neye inanayım ben? Saçımı başımı yolup dağlara kaçmadığım her saniyeye yarabbi şükür desinler.
Aslında ben kullanıcılar Türkçe bilse buna Atolye matolye daha havalı bir isim uydururdum ama işte anca bu kadar oldu. Hazırlık yine son ana kalınca canımdan o kadar bezmişim ki açtım microsoft'un sitesini, bulduğum eğitim materyallerini kopyaladım bir word dokümanına. Proje müdürüne de dedim 'valla oradan buradan I put together, aman be yeter' diye. Zaten bite size/minnak diye yapacağımız session oldu sana 2 saat. Onu da gösterelim bunu da gösterelim diye diye bir tap dance gösterisi yapmadığım kaldı. 4 sene falan oldu ben böyle sınıflı mınıflı workshop yapmayalı. En son Oxford university press de yapmıştım, ama orada ortam o kadar bohemdi ve insanlar  o kadar lovely idi ki sanki workshop veya egitim yapmıyordum da müzeyyen teyzeye çaya gitmiştim o kadar relax'tım. Ya da belki de o zaman çocuğum olmadığı içindi ne bileyim. Daha bir nimble, daha bir dombul, daha bir zekiydim sanki o zamanlar

Bir gece öncesinde artık yattığım yerde klasik 'bu hayat gidiyor evet ama, nereye gidiyor:' düşünceleri içinde olmaktan mı yoksa sabah 1 saat direksiyon sallayıp sonra da 12 kişiye eğitim verecek olmanın gerginliğinden mi uyuyamadım bilemiyorum ama baykuş gibi sabahın 2sini gördüm yani. Belki de o yüzdendir sabah petrol istasyonunda kazağımı ters giydiğimi fark ederek güne 1 - 0 mağlup başladım. Ya aslında bizim proje müdürü zaten saksağan gibi bulduğu her renkli cafcaflı şeyi üstüne geçiren bir tip. Onun yanında benim ters kazak ne ki?? diye düşünsem de petrol istasyonunun tuvaletinde hemen itibarimi kurtardım. Sanki boktan bir devlet kurumunda değil de en havalı plazada çalışıyormuş gibi kahvemi de aldım oooh düştüm yollara. Zamanında varmayı da başardım. Her şey iyi gidiyordu. Sonra workshop a başladık. Dakika bir gol bir, bilgisayara login olamadım. Abi microsoft senin allah belanı versin, bak cidden diyorum çok samimiyim. Senin bu login ve crash problemlerin dolayısı ile o sunum / workshop / hede hödö önlerinde telef olan kaç mühendis var ya. Oğlum siz bu bilgisayarları sürekli bir grup insanın önünde çöksün diye mi programlıyorsunuz?? Neyse ki insanlar chatty çıktı. Ama o kadar uykusuzum ki, İspanyol musun sen diye bir soru geldi oradan artık muhabbet nasıl dolandıysa baktım ki aa Türkmüşüm, Rememberence week'ti, Birinci dünya savaşıydı hoop Çanakkale geçilmez'e gelmişiz. Bu sürreal ortamı bölmek istemezdim aslında, hatta yine masalara tırmanıp hep hayalini kurduğum mehter marşı fon müziğinde DEDELERİMİZ BİZİM VİYANAYI Bİ GEÇSEYDİ VAR YAAA  tiradını atmak isterdim. (6 senedir hayal ediyorum ama bir defacık yapamadım) Neyse sonra benim eleman nihayet bilgisayara login oldu. Project manager ile benim saçmalamalarımız son buldu. Ben son derece bayık eğitimi yaptım bitirdim. Ne yazık ki grupta kafası çalışan bir adam vardı arkadaşlar. Pezevenk başladı işte klasik 'bu egitim için çok teşekkürler çok faydalı oldu AMA + eleştiri, eleştiri, eleştiri!' Allahım adam resmen ringde dağıttı beni. Benim departmanın başındaki adama sorması gereken soruları bana soruyo. Bütçe var mı bütçe??? diyor kibarca. Ben ne bileyim abi. Olsa olsa muhtarım ben orada. Git kaymakama valiye git, bana ne geliyosun dingil. Cebimden poundları çıkarıp çıtı çıtı atacağımı falan mı sanıyorlar anlamıyorum ki! Bizim bütün forsumuzu söndürdü bu adam. Project müdürü de ayağa fırladı, daha proje bile olmayı başaramamış bu cenin projemizi savundu ama savundukça da daha bir savruldu. Tabii Reycil, tabii dedim içimden. Sen sürekli onun bunun gıybetini yap ofiste ancak, proje neymiş??
Elimde mouse benzeri aletimle, bir yandan Reycil'a saydırıp bir yandan da düşünüyorum, Allahım benim burada ne işim var ya. Kötü yola düşmüş gibi hissediyorum kendimi. Ne bir standart, ne bir yol yöntem. Lan ben Türkiye'den bu yüzden kaçtım sayılır benim yine aynı batakta ne işim var. Sonra düşündüm de süper bir kariyer elde etme gibi bir hedefi ben zaten başkalarına bırakmak istiyorum yahu. Mutlu ve özgür olmak istiyorum ben. Sıçıyım kariyerine!
Gülümsedim sonra. ooo bakın bakın alan beyler de buradaymış, soru da sorarlarmış dedim klavyeyi keyboard olarak kullanarak. Keşke spotify'dan huzurum kalmadı falan çalsaydım, iyi giderdi be..Cıstak cıstak..
Yaktın beni Alan.. İki damla motivasyonum vardı onu da kuruttun alçak adam. Yok işte yok, bütçe de yok, proje planı falan da yok, babamın hayrına yapıyorum lan ben bu işi adeta. Mutlu musun lan Alan???? Adamsan çıkışta bekle! Wait for me at the exit if you are a man demek istedim, ama diyemedim....

Başlığa şaşırdınız tabii. Şaka lan şaka. Maksat trollük. Ne başarısı ya? Biz çocuğu mutlu olsun isteyen bir kavimiz arkadaşlar. Gerçek başarı budur! E veli toplantılarına her gittiğimde moralim böyle böyle yükseliyor.

Veli toplantısı vardı bu hafta. Web sitesinden sıra aldık kaç hafta önceden öğretmenle 10 dakikalık slotlarla görüşülecek. Öğretmen çok tatlı ya. Biz toplantının olduğunu unutmuşuz. Evet abi, lan bir tane çocuğumuz var nasıl unuturuz nasıl. Unutmuşuz işte. Allahtan bunu iki geceye yaymışlar. Çocuğu okuldan alırken BİZ Bİ BOK YEDİK MUALLİME HANIM diye kasketimi elimde ezerken kadın gülüp amaan dedi, İkinci geceden bir randevu verdi. Hatta kıps yaptı, aa şu saatte gelin, 20 dakika görüşürüz öncesi boş dedi. Allahım öğretmenden çifte randevu kopartmak ne büyük saadet. Acaba neler diyecekti? Meraktan çatlayacaktım. O gün BAM yazmış bizimki. BAM ne lan. BAM ne? Bam telinin bam'ı mı hocam diyecektim ingilizcem söküldü, yetmedi. Neyse bize gel dediği saatte gittik. Bizden önceki anne baba da orada konuşuyor. Eh tabii ki kulak misafiri olduk mecburen iki metre ötemizde durdukları için. Şöyle diyeyim, bizim konuşmamızı baz alarak söyleyebilirim ki o çocuğa nobel edebiyat ödülü verildi arkadaşlar. Yani çocuk Orhun yazıtlarını yazmış nasıl bir azimdir. Ansiklopedi çıkarmış it oğlu it.Aferim. Sıra bize geldi. Hayaller BAM yazısını görmek gerçeklerse Kapiş'in poposunun üstünde oturamaması. Nasıl ki bu çocuk anaokuluna gittiğinde o okulun çatısı altında en çok geçen konu Sit down KAPLAN di ise okulda da durum çok farklı değilmiş. Patlamamış mısır olarak okula gidip sabahtan akşama kadar patlayan bir çocuk düşünün işte o benim oğlum. Sınıfta her yere çarpa çurpa sabahtan akşama kadar kıt kıt kaynıyor adam. Kadın bize hedef verdi lan. Ödev verdi. Ordular ilk hedefimiz Kaplan'ın beş dakika oturması. Zamanlayıcı kuracağız. 5 dakika aynı noktada kıçının üstünde oturabilirse ödülü alacak. Okulda da evde de aynı strateji. Kadının imanı nasıl gevredi ise bize ELİNİZİ AYAGINIZI ÖPEM İHMAL ETMEYİN modunda tembihledi. Evet maymundan insana gelme çizgisinde maymuna hala çok yakınız ama çocuğun matematiği iyi. Mehmet'le buna tutunuyoruz, focus bu! yoksa devreler yanacak :D

Allahım keşke havalı birkaç çocuk psikolojisi terimi bilsem de ağzımı yaya yaya konuşsam 'errm bizim oğlanda da varılışsal kopuşkan patlamacılık sendrömü var şekirim!' diye. Namımız yürür! Yani bakın yatın kalkın dua edin Türkiye'den buraya taşınıp, beynini hala oradan buraya taşıyamadan Türkiye anneliğini burada yaşayan, her dakikasını kıyaslamayla geçiren içten kıskangaçlı kadınlardan değilim. Yoksa burada başlardım bizim çocuk şöyle böyle diye vallahi bloggerın motoru yanardı.Biz ne yaptık mehmetle? Başladık gülmeye. Kadın bize bakıyor biz Mehmet'le birbirimize bakıp gülüyoruz. Millet okuma yazma öğrenirken bizimkinin ilk dersi Göt Üstünde Sabit Oturabilme 101. Hem de annesi babası bu kadar tembelken!

Yahu o değil de şimdi çocuk oturmuyorsa bu çocuğu zorla oturtmak ne kadar doğru. Bırak dolaşsın lan. Sınıf büyük sal gezsin. Adam daha maymun kısmında evrimin, gelemiyor ne yapsın. Bir tane belalısı var sınıfta, çocuk bunu arkadaş bellemiş hay Kaplan bay kaplan. Bizimki de domuz domuz görmezden gelip 'onun kafasına kaka düşsün' muhabbetlerinde. Lan arkadaş mısın düşman mı. Sayko mudur bu çocuklar çözemiyorum ben. Beynim almıyor artık. O da benim oğlum gibi kuduzun teki. Bir sarı kamyon var kan davası olmuş o kamyon. Vallahi benimkine silah versen o çocuğun topuğuna sıkar. Her gece yatmadan önce bugun kim yaramazlık yaptı diye kulağına fısıldıyorum hep aynı isim geliyor. Nasıl bi pisliksin sen oğlum diye gül gül ölüyorum.

Ay neyse konuyu dağıtmayayım. Kadınla anlaştık 2 hafta bu planı deniyoruz, 5 dakika zamanlayıcı kurulacak ve oturursa ödül. Uff valla içim şişti düşünürken. Ya bir de çantasına kitap koyuyorlar, okuyup log tutuyoruz. Bildiğin ödev gibi şeyler bunlar, çok sıkıcı. Ya ben zaten işten eve gelmişim bir daha iş bana niye geliyor ya. Bilemiyorum böyle zamanlarda hep fakirler çocuk doğurmasın diyip kendi içime kapanasım geliyor. Dadı mürebbiye aşçı hizmetçi lazım abi. Anne babalık çok zor.

Bu sabahki halim, temsili degil.

Bu sabah gene bir is haftasina olabilecek en boktan bicimde basladim. 1 bucuk saatlik bir toplantiyla. Simdi bu toplanti o kadar gereksiz, o kadar gereksiz ki, daha once, bir oneride bulunmus, papa oldukten sonra secim yapan kardinaller gibi toplasip tepismek yerine bunu sahip oldugumuz uygulamalardan birine yaptirabiliriz demistim. Fakat nedense bizzat seytani tutup katolik kilisesinde vaftiz etmeyi onermis gibi tepkiler almistim. (Bugun de papazlardan girdik hadi bakalim)

Yani 16 adam saat telef olacagina, paralel is akislari ile duble duble yollar kurarak yapabiliriz ayni seyi ama ben kime anlatiyorum bunu? Dostlar, dunyanin hangi yoresinde olursa olsun bir gucu, bir sandalyeyi eline geciren onu birakmamak icin gerekirse ustune, ve hatta sizin ustunuze sicabiliyor.

Bu toplantinin amaci o hafta yapilacak isleri gorusmek, onceden gonderiyoruz aslinda ne yapacagimizi, sonra onaylaniyor veya onaylanmiyor. Her is yerinde yasanan klasik bir surec. Bu hafta resmen KIL VE OTESI(kendisine ko diyecegim bundan boyle) olarak tanimlayabilecegim biri chair ediyordu toplantiyi, sansima tukureyim yani.

Ko, surekli iyi seyler soyluyormus gibi konusup aslinda kotu seyler ima eden insanlardan. Bildiniz di mi? Guzel kelimeleri alir, guzel guzel soyluyormus gibi egip buker, adamin artik neresi kolayina geliyorsa orasina sokar bunlar. Neyse benden once 14 tane konusulacak madde var, bogrume dana oturmus, ben yine sinmisim, bitki cayimi hopletip Surface'imi kurcaliyorum. Yanimdaki candy crush oynuyor cozur cozur. Ay allahim, patlayacagim yani. Sikintidan odada herkes kapissa kim kimi dover, en son kim galip cikar onu dusunmeye basladim yine. (Ne zaman bir yerde sikilsam hep bunu dusunuyorum nasil bir manyaksam) Bir de herkes illa ki konusacak. Ko konustukca digerleri de bir seyler demek zorunda. Mazallah yani, yetkin varsa milletin gozune gozune sokacaksin ki gorsunler. Illa ki bir seyler soyleyeceksin ki golgelerin gucu sende kalsin. Bu bir sey soyleme ve kendi fikrini beyan etme arzularinin kiskacinda 2 dakikada tartisilacak seyler uzuyor sana 8-9 dakikaya. Kafamda Huzurum Kalmadi caliyor....

Sira bana geldi nihayet. Yani o kadar osuruktan bir sey ki aslinda benim yapacagim sey, tartisilan once seyin icinde belki en onemsizi. Yapacagim teknik degisikligin sistemlere etkisi yok gibi bir sey. Calismazsa da geri dondurecegim her seyi, guc kalkanlari inmiyor asayis berkemal olacak. Ama anacim, ben bu toplantilara cok sik gelmedigimden midir nedir, lan adam basladi beni cifte sorguya almaya. Bulmusken yukleneyim kopege, sikayim bogazini da gucumu gorsun mu dedi artik ne yapti?? Lan pezo, benden oncekiler resmen dunyayi yok et butonuna basacaklar, onlarin yaptigi iste bir sey ters gitse butun sirket coker. 2 soru sorduysa onlara ne olayim! Konustukca konusuyor, manyaga dondum. Eooo diye cevaplar vermeye basladim. Gayet kendime guvendigim sumuk kadar onemsiz isim buyudu buyudu  sicarak taslari delme zorluguna yetisti. Ya iyi de benim de bir yetkim var, bascavusun esegi degilim ben, bugune bugun bu isin teknik sorumlusuyum. Bir titredim, Haydi kizim goreyim seni dedim kendime, dunya yansa umursamaz bir sekilde attim elimi sacima, basladim sacimi kivira kivira konusmaya. I made this change many many times in past, never encountered a prablim dedim. Change oncesi test planlarini gururla sergiledim. Butun kozlarimi oynadim ve onayi aldim. Allahim bir de gercekten onemli bir degisiklik yapsam herhalde yatirip Xray falan cekecek adam. Toplantilardan nefret ediyorum!