Kendi ofkemize en uzak durdugumuz yer mi, yoksa en sevdigimizin yaninda hicbisey dusunmeden durabildigimiz o an mi


belki de hicbisey bilmedigimiz, herseyden habersiz oldugumuz yer

bilmek, dusunmek, sorgulamak, hem masumiyeti, hem guveni, hem huzuru yok ettikce daha da cok yapasi gelmiyor mu insanin
ve iste bu yuzden insan denmiyor mu bize?