Şiir

  • Mart 03, 2008
  • By Ova (Excuse My Reading)
  • 0 Comments

İlk şiirimi ilkokul üç te yazdım.
Batı Dershanesinin dergisine basmışlardı da ne sevinmiştim.
Kuşları kafese koymasınlar ve haydi kır zincirlerini dünya
Benim yazdıgım ilk şiirler.

Sonra büyümeye başladım.
Gögüslerim çıktıkça ben üzüldüm. Vucudum büyüdükçe ben küçülmek istedim. Ama olmadı, büyüdüm, yaşlandım, yaşadım.
Aslında Peter Pan'ın içinde bir yerde büyümeye/yaşamaya duyduğu özlemi ben de büyümemeye ve zamanın içinde durabilmeye duyuyorum.

Büyümek ne kazandırdı ki bana, yıllar geçti, şiirler yazdım. Üzüldüm, yoruldum, şiir yazdım. Bazen bir duvarın dibinden bahsettim, bazen karanlıgın oydugu bir çukurdan. Çogunlukla karamsar, yüzünü sana göstermeyen bir zevkim var şiirde.

Ben, kendimle başbaşa kalabildigim zaman, en fazla kendime söylemeye cesaret edebileceklerimi yazıyorum.

You Might Also Like

0 yorum

en derin düşüncelerini dök bebeğim