Benim çocuğum hiç özel bir çocuk değil. O kadar normal, o kadar ortalama ve standart bir erkek çocuğu ki- düşünmeden elini zort diye prize / çamura / her tür deliğe sokabilen, ayakkabıları sağa sola vurulmaktan devamlı paramparça, kuduza...

Sizin de iste otururken, disari cikip yurumek istediginiz oluyor mu? veya gidip kocaniza / cocugunuza sarilmak istediginiz? yasadigimiz hayat asiri sacma ve aliskanliklarin ekseninde bizi kolelestiriyor. su gun, su dakika, su saat burada cakili olmak beni gercekten mental...