bana çaresizliğimizi anımsatma
sellerden ve yangınlardan kurtuluşumuz olmadığını
dağların yanında ufacık kaldığımızı...

rüzgar estiğinde kaçacak yer aradığımızdan söz etme
söz etme kedi  kadar bile gücümüz olmadığını doğanın göbeğinde

kendimi çıplak hissediyorum
yapraksız bir dal gibi.

arsız, yorgun, kırık bir dal
usanmış çarpmaktan pencerelere
rüzgarla
cama çarptıkça
daha çaresiz,
sokuluyor geceye.

bana çaresizliğimizi anımsatma.
hele insan olduğumu unutmaya çalışırken
hiç yapma.