Tecrübe sahibi olmak için tabiri caizse kıçımızı yırtıyoruz, kendimizi paralayıp duruyoruz.  Bir tek ben  miyim tecrübe olmadığında daha mutlu ve huzurlu olduğunu düşünen?

Klasik geyik, bildikçe bilmediklerin gözüne daha büyük görünüyor. Yani beynindeki gedikleri doldurdukça beyninin aslında ufacık olduğunu ve bilmen gereken şeylerin, görmen gerekenlerin, yaşaman gerekenlerin bırak beynine sığmayı, ömrünün sonuna bile yetişmeyeceğini fark ediyorsun.

Sonra geriye dönmek istiyorsun. Boşluğu özlüyorsun, huzurlu, farkındalıksız, tekin boşluğu. Ama tabi ki hayat bir oyun değil, quick save/ load seçenekleri yok. Mecbur, böyle yaşamak zorundasın.