üniversiteden, liseden sıkı sıkı arkadaşları olan insanları çok kıskanırım hep. çünkü benim ne lisede, ne üniversitede, okuldan sonra bile kopmadan görüştüğüm çok yakın arkadaşım olmadı. Bazı arkadaşlarımın taa ortaokul ve liseden hiç aralıksız görüştüğü, "ahiretlik" dostlarını görünce, içim cız ediyor. Ben çok geçimsizim herhalde!

İnsanların hayatından çıkıp gittikçe veya insanlar benim hayatımdan geçip gittikçe, 2006 gibiydi sanırım, kendimi acayip yalnız hissetmeye başladım. cidden, arayıp birşeyler anlatabileceğim, kız kıza haltlar karıştırabileceğim, onu bunu çekiştirebileceğim, işten dert yanabileceğim, çemkirikler atabileceğim bir tane arkadaşım yoktu... Varolanlarla da çok yakın değildim, mesafeler, mesafeler!

İnternet bu noktada imdadıma yetişti. Öyle güzel dostlar verdi ki bana, bazen düşündükçe çok mutlu oluyorum. Ekşi Sözlük ve blogger'dan tanıdığım tüm güzel dostlar, iyi ki varsınız!