Anne babalik Mehmet ve benim icin inisli cikisli bir surec oldu hep. COCUGUMUZ UYUMUYOR.
Cocugu uyuyanlara haset etmedik valla bak. Hic fesat insanlar olmadigimiz gibi, surekli kendi icimizde muzakere edip, bu cocuk neden uyumuyor, soyle mi yapsak, boyle mi yorsak? gibi acilimlara girdik.
Fakat artik tukenmis bulunuyoruz. Cocugun 3.5 yasina gelisi ve hala bizim normal bir hayat yasayamaya olusumuz bizi desperate times brings desperate measures noktasina getirdi.
Su an amazondan bir stair gate soyluyorum. Duvara civilenenlerden.
Odasinin kapisina takip, kendisi uyumaya hazir olsa da olmasa da odasina koyup, daha sonra kocisimle mutlu yarinlara kosmaya karar verdik.
:)(:
1 yorum
hadi bakalım inşallah bacım! artık uyku vakti geldi mi kimseden medet ummasın kapitoş. siz de iki lafın belini bükebilin.
YanıtlaSilen derin düşüncelerini dök bebeğim