İngiltere'de olup Türkiyede olmayan en önemli şeylerden biri gönüllü çalışma olanakları sanırım. Türkiye'de de eminim bunu iyi niyetle yapmaya çalışan pek çok insan vardır ama burada gerçek bir organizasyon şeklinde yürüyor bu işler. Büyük bir iyimserlikle 'bugün gider yarın başlarım gönüllülüğe' diyerek pek çok charity'e başvurdum ama ne gezer. Pek çoğunda İngiltere'de 2 sene yaşamış olma zorunluluğu var. Üstüne seni görüşmeye alıyorlar, aynen işe girer gibi. Türkiye'de olsa bu prosedürler, insanlar : 'Bedava çalışacağım kardeşim, zorluk çıkarmayın bana, canınız isterse' der gider eminim, milletimizin sabrı ve anlayışı konusunda derin şüphelerim var.
Yine de içine girince hak veriyor insan, öyle her önüne geleni hadi hoşgeldin şu kutuları taşı şu broşurleri dagıt, bunu götür getir diye aralarına alamazlar. her şeyden önce orası bir kurum, karaambar kamyoncuları yardımlaşma ve dayanışma derneği değil.

Neyse efendim ben de yeni bir Charity olan Changes MK isimli hayır kuruluşunda gönüllü çalışmaya başladım. Geçen hafta pazarda broşür dağıttım. Şimdi yanlış anlamayın beni de, burada bizim Milton Keynes'deki open market/pazara genelde gelir seviyesi düşük hırpani tipler geliyor. Ben gayet güzel şıkır şıkır giyinmişim pembe atkımı beremi takmışım bütün tombişliğim ve güler yüzümle : 'bedava kurslarımızla ilgili broşür ister misiniz?' diyorum çok komikti. Adamlar sanki uzaydan inmiş bir kaya parçası inceler gibi :'bu ne la?' diye bakıyor ve paralize olmuş şekilde broşürü alıyorlardı. 100 kusur broşürü yarım saate kalmadan dağıttım ama ne zormuş. kimisi çok ters kaşlarını çatıp elini kaldırıyor, kimisi sen kimsin be kadın? dercesine bakıyor.. 

Bugün de birazdan bilgisayar dersi vermeye gideceğim ama tembelliğim hayır işi yapma güdülerime epey hasar verdi. bu sogukta yarım saat yürüyüp hasta olma korkusu sardı. hani hayır yapınca içimize huzur ve mutluluk süzülecekti? kelebek gibi hafif uçup gitmemiz gerekmiyor muydu :) hayır para verdikleri zaman işe zor gidiyoruz bedava çalışmak gerçek motivasyon istiyormuş :D