Ben geçen hafta iki tane iş buldum. Allaha çok şükür diyeyim, işleri buldum mu ikişer ikişer buluyorum. İş görüşmesi pezevengi oldum artık. İyi taktik biriktirdim. Ama bu taktikler Avrupa'da işe yarar ancak, Türkiye'de yemezler. Siz Assertive olursunuz bunlar Agressive anlar. Bu iş bana göre mi, İşi sever miyim diye soru sorarsınız, elenme sebebiniz olur. Ne de olsa Türkiye'de egolar şişkindir ve herkes her şeyi çok bilir. Ben kendi çalıştığım yerde bu durumdan 1-2 andaval dışında şikayetçi değildim ama TR'de gittiğim iş görüşmelerinde, Microsoft olsun, Turkcell olsun, Hsbc olsun, hiç birinde friendly bir görüşme ortamı yoktu. herkes kazık gibi kasılmış durumdaydı. Neden böyledir bilmiyorum. UK'de en kasıntı yer olan finans kuruluşuna bile görüşmeye gittigimde hep rahat bir görüşme yaşadım. İnsanlar burada görüşmede size 'ya burası güzel ortam, egleniyoruz mu gençler' tadında yaklaşıyorlar. Bu kendilerini de daha iyi hissetmelerini sağlıyor bence, çalıştıkları yerin çalışmak istenecek, son derece friendly bir yer olduğunu içlerinde pekiştiriyorlar belki de.
Aman neyse lafı çok uzattım. Buldugum işlerden biri, Londra'da old mutual diye bir finansal danışmanlık firması gibi bişey, diğeri de Action For Children diye bir charity. Annemin ama yavrum, ikisinin arasında 1000 pound fark var itirazlarına aldırmadan charity'i kabul ettim. Çünkü gayet relaxed bir ortam üstelik Salı Cuma haftada iki gün evden çalışacağım. Umarım bu iyi olur benim için.

Çarşamba günü de ARM yeniden çağırdı gel bakalım sen nereye gittin, bir daha görüşelim diye. bir de ona gideceğim. anladınız, işler çorba. herkese mavi boncuk veriyorum, kariyer anlamında mahallenin yollu dilberleri gibi oldum.

Umarım bu iş bana huzur ve mutluluk verir. Para da bir yere kadar. Ömür geçiyor yah. Her Allahın günü londraya git gel, bitkisel hayatta gibi oluyor insan hafta içleri.