The Happy Prince sendromu.. ben mutlu prens'e hep ağladım.
- Ağustos 11, 2010
- By Ova (Excuse My Reading)
- 2 Comments
benim hayattaki en büyük garipliğim sanırım: Mutlu Prens. yani oscar wilde'ın the happy prince isimli öyküsü.
Buna dayanamıyorum, biri okumaya başlasa -veya anlatmaya- hüngür hüngür ağlıyorum. manyak mıyım ben acaba? kardeşim beni kızdırmak istediğinde, mutlu prensten bahsediyor, tutamıyorum kendimi.
açıp okudum saat 1 de, ağladım biraz. ama her seferinde olmaz ki ya. çok küçük yaşta okumuş çok üzülmüştüm ondan mı acaba? biraz daha yazarsam yine başlayacagım ağlamaya. sanırım oyuncu olsam ağlama sahnelerinde hiç zorlanmazdım 2 dk. okusam mutlu prensi, yaşlar akardı kendiliğinden....
dayanamıyorum kardeşim, o kırlangıcın gidememesi beni öldürüyor :(
2 yorum
Good brief and this fill someone in on helped me alot in my college assignement. Say thank you you for your information.
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilBlogunuzu tamamen tesadüf eseri buldum, mutlu prensin görselini ararken google beni buraya getirdi.
Yalnız değilsiniz, tıpkı sizin gibi ben de aynen okuduğumda ağlıyorum. Gördüğümde aklıma geldiğinde içim sızlıyor.
Dayanılmaz güzel derecede acıklı bir öykü ve benim de en büyük garipliğim bu. Ortaokuldan beri ağlıyorum buna ya.. Saçma ama.. öyle yani. Gene de dünyadaki tek mutlu prens acayipliğine sahip insan olmadığıma sevindim.
:)
en derin düşüncelerini dök bebeğim