Oglenleri kulakliklarimi takip kendimi Liane Moriarty'nin pamuk sekeri audio kitaplarinin kollarina birakiyorum. Bazen yururken oyle dalmis oluyorum ki bana birinin selam verdigini 5 adim sonra fark ediyorum. Az evvel de sirketteki Cakma Steven Seagall'i selamlayarak uzun oglen yuruyusumden geri dondum ofise. bilmem hatirlar misiniz, gecenlerde onun girdigi bir toplantida sikintidan catir catir catlamistim. Otoritenin yer yuzundeki yilmaz temsilcisi bu zuppe herif, yeni calismaya baslayan elektrik  supurgesine benzer bir ses cikarip agzini kivirarak burun ucuyla selam verdi bana, lutfettin, sagol! Kendime not: bu adam hiyerarside tam olarak nerede, ogren! Nereden geliyor bu hava? Toni diye birinden bahsediyorlar, bosslarin boss'u- yoksa bu Toni mi lan?

Ofiste su an orasini burasini kasiyan bir suru erkek var, her yer androjen, her yer direnis. Direnis cunku Cuma ve son is saatleri. 2 haftadir yeni ofis arkadaslarimla bir aradayim. Cuma gunleri oglen burasi muhtemel bir futbol maci sonrasi soyunma odasi gibi oluyor. Hodododododod sesi ile konusup gulmeler. Ayilar gibi birbirlerini durtup bir sey anlatmalar.

Erkekler ne garip? Neden bu kadar garipler? Bilemiyorum. Ama son zamanlarda cok komik bir sey fark ettim. Aralik basinda Dukan diyetine baslamistim, 14 kg kuculdum, 2 beden asagi dustum. Ve ozellikle orta yasli erkeklerden inanilmaz bir kibarlik gormeye basladim. Hala makyaj yapmiyorum. Hala benzer kiyafetler giyiyorum. Ancak kapi tutan gulumseyen suratlar olmaya basladi cevrede. Cok komik. bunu ilk fark ettigimde sanirim 3 hafta kadar onceydi. Ideal kilom icin daha 12 kg daha verme hedefim var, acaba  ideal kiloma inince daha genc erkekler de kibarlasacak mi? Sevgili hanim bacilarimdan bir tepki gormedim ama. Peh. Onlar hala ayni.