Brooklyn filminin fragmanını izledim.
Kitaptan ve hikayeden habersiz bir çift gözle.
Kız kalktı anasını bırakıp Amerika'ya New York'a gitti. Orada bir oğlanla tanıştı, evini özlüyor gurbette. Allah dedim yazık gül gibi kızı heder edecekler! Kesin bu nursuz oğlan bu kızı hamile bırakacak. Ama üzgünüm Leyla, orası burası mı? Kız orada bir oğlan sevdi, döndü memleketine geldi bir oğlan da orada sevdi. El yazarı, iki memesinde iki kalp varmış gibi bir kadına 2 aşkı layık görüp bunun hikayesini yazar. Biz İffet izleye izleye, adı orospuya çıkma korkusu ile olmasa bile o konseptin huzursuzluğu ile namus kaydırması yapmadan büyüme sorumluluğundan mıdır nedir artık, yalnız bir kadın görünce yalnızca korkup sakınmayı düşünüyoruz onun adına. Beynimden söküp atmak istiyorum geçmişe dair kafamda leke bırakan ne kadar ön yargım varsa, namussuzlar içime öyle bir işlemiş ki olmuyor atamıyorum. Sonra Brooklyn fragmanını izleyip kendime sövüyorum, lan Ova, ne geri kafalısın diye!