Icimde bir sey kiyamet kopsun istiyor aslinda, ama kopmayacagini dusunuyorum, cunku islam kiyametin tahmin edilemeyecegini soyler.

Ben dogaustune inanmak zorundayim cunku din emrediyor. Yani sen okuyucu eger bir dini takip etmiyorsan, lutfen salak muamelesi cekmek yerine, saygi duy.

Sanirim ingilizlerle turklerin en onemli farklarindan biri de bu, patatese bile inansan ‘nasil olur mal misin’ diye tartismaya girmiyorlar. Dini inanci, ahlak denen etiketleri, kimin ne kadar ozgurluge sahip olmasi gerektigini tartisan bir bizleriz, derdi bitmedigi halde kendi kendine dert uretme mekanizmalari yaratan turk milleti…turkiye halki… ya da her ne isim verirsen.

 

21 aralik da bir nevi uvey evlat, bir nevi gayri mesru cocuk, umursamiyormus gibi yaptigimiz halde yine de ustune gozlerini dikecegimiz bir gun. kiyametin kopacagina inananlari mal diye nitelendiriyoruz, sirince’ye gidenleri asagiliyoruz, halbuki birakalim isteyen istedigine inansin degil mi, istersem 22 aralik sabahi gokten isa’nin inecegine inanirim, istersem 21 aralik sonrasi dunyanin her zamanki berbatliginda, ne eksik ne fazla yuvarlanip gitmeye devam edecegine.

ve gunes kopmamis bir kiyametin mujdecisi gibi bir kez daha dogarken, bir yerlerde birilerinin ‘keske kiyamet kopsaydi’ diye mirildanacagina…

 

Kiyamet koptugunda Rahman’a  kavusmaniz umidi ile, merop sevgilerini sunar efendim. Kisisel kiyametlerden uzakta bir merry Christmas olsunlar efenim.

 

Dip Not: is yerine turkiyeden Turkish delight getirdim ama xmas cikolatalari varken yuzune bakan olmadi, gayri mesru evlat gibi duruyor zavalli itilmis lokumlarim :( zikkim yiyin e mi!