dostlar, kedi severler, aylaklar ve kendini bilenler, google dan gelenler ya da duzenli girip okuyanlar.

Her kimsen, her neredeysen, tanisan da tanimasan da bil ki hayatimin en garip donemlerinden birini geciriyorum.

Gecen hafta bi ise basladim, arm diye bi sirkette, cok guzel bir yer diye gelmistim, ancak ne de yanilmisim gidip gelme konusunda, ne de iyimsermisim.

Altiyi on gece evden cikip 9 bucukta ofise varabilme seklinde gelisen bu 1 haftalik surec benim grip olmamla taclaninca bugun sabah ‘ne oluyorsa olsun mina koyim ben yarin sabah buraya gelmicem’ diyerek mudurum olan citi piti emili nin yanina gittim.

Emili, cok genc, benle yasit aslinda ama tam bir seker kiz kendi modunda bi tip. Her seye lovely deyip kikir kikir duluyor ama hicbir sey ile ilgili detayli bir fikri yok gibi...

Neyse ben bunu karsima aldim dedim ki sevgili emili, bak gordugun uzere perte cekilmek uzereyim. Gidip gelemiyom bacim ben. Cambridge ‘e de tasinamicam. Uzgunum buraya kadar!  yurumez bu is, yol 3 saat suruyor en iyi ihtimalle. Bu arada bu ulkede batidan doguya gidiyosan sehirler arasi public transport, turkiyenin gay haklari gibi. Turkiyede gay hakki nasil sozde var ama uygulamaya dokersen meydan dayagi atarlar adama, aha iste oyle. Burada da sozde sehirler arasi guzel otobusler var ama otobuslerin sureleri cok uzun ve  trafik oyle berbat ki. Otobuse binip inince meydan dayagi yemis kadar oluyorsun. Her sey kuzeyden guneye gidip gelmek ustune bu ulkede! Dayanilacak sey degil!

Her gun esekten dusuyorum emili, dedim, olmuyor yani. Sonra bi mehmetle konustum. 3 gun evde olsam, 2 gun ofise gelsem ehliyet alasiya kadar? Emili de atladi, tamam sana laptop verelim 3 gun evden calis diye guller acti yuzunde.

 

Sonra dedim ki ben ne bok yedim, birak 2 gunu ben 1 gun bile gelemem buraya ya. Bunu sundurmektense yeni is bulmak daha mantikli aklin yolu bir. Zaten olmaz yani diger insanlar ariza cikarirlar biz neden evden calismiyoruz diye. Neyse ki oglen HR ile gorusurken seker kiz emili de bu evden calisma konusunda cok israr edemedi. Gelemiyorum, gidemiyorum diye kestirdim attim.

 

Bana 4 hafta notice var demezler mi? Kafamdan asagiya kaynar su bosaldi. Yahu  ben zaten gecen hafta basladim, 6 gundur kicimin ustunde oturuyorum is vermiyorsunuz, 1 ay daha nasil geleyim, gelemiyorum demisim ayrilma sebebim bu. Hik miklar edildi, dudaklar buzuldu, emili muduru ile konusup ‘sort out’ edecek.

 

Gozlerim doluyor sayin blog ziyaretcilerim. Oxford universitesi yayinevini birakmak koca bir hataymis onu anladim. Elinde olsa butun dunyayi kaldirip uzaya ‘bu bizim isimiz degil siz yapin’ diye atabilecek olan is arkadasim ve elemanim dave’i ozledim. Harbi ya, canim dave, gelen her ticket’tan sonra umutla ‘ovaaa’ diye bana bakip, bunu It service desk’e gonderemez miyim diye sorar, koca mavi gozlerinin arkasinda beyni devamli nasil daha rahat ve daha az calisabilirim diye tikir tikir calisirdi. Dave varken benim sirtim yere gelmezmis valla, buyuk hata ettim oradan buraya gelmekle...

 

Boyle yani. Sabah oxford’dakilere mail yazdim, geri geleyim mi? Diye, evet yaptim bunu!

Adamlari iki kere turn down ettim, dusunsenize ucuncusunu yaparsam artik kesin eve assassin gonderirler beni imha etmek icin: o yasadikca bize huzur yok!! Khhhhhhh

Saka saka. Bu sefer Kabul edicem.

Ama cevap geldi: tartisiyorlarmis.

Buyuk ihtimalle artik bana guvenleri yok, bu gene gelir iki gun sonra ceker gider, diyolardir eminim

Ama napalim ya kader iste.. carsamba gunu de baska bi yere gidicem gorusmeye, tabi buradakiler birakirlarsa... bakalim neler olacak : /

 

Allah bana dogru yolu gostersin, hayirlisina o beni iletsin, benim icin en hayirlisini o bilir ...Rahman hukum verenlerin ne de olsa en yucesidir!