Oncelikle son bir haftadir perte ciktigimi itiraf edeyim sayin okuyucu, 10 gun suren bir tasinma ve bakim/onarim yapilmasi gereken iki ev.. Insan kaca bolunecegini sasiriyor. Cocuk da olunca. Cocugun okuluna gotur getir olaylari falan cok zor. Yemek de vermiyor okul her gun beslenme hazirla. Ilk gun buyuk ozenle hazirlanan beslenmeler bir sure sonra iki ekmek arasina sikistirilmis mazlum bir peynir dilimine guvenen son dakika birlestirmelerine donusuyor...Bunu yazacagim bir ara!

Bugunku konumuz Is Gorusmeleri.

Cok uzgunum, cok boktan bir gundu bence dun. Canim  sambacim, ofisteki diyet dostum, badim E. dun isten ayrildi. Dogrusu o kadar istemeye istemeye ayrildi ki ve ben calistigim is yerine o kadar sinir oldum, o kadar sinir oldum ki, Turkiye gundeminin yanina eklenip canimi siktikca sikti bu durum. E. ye soyle kocaman bir sarildim dun, uzulme lan dedim, gorusuruz yine. E. ortayasli, oldukca stil sahibi olmasi gay olusundan geliyor olabilecek, kabul etmese de suratinda dolgu oldugunu dusundugum tontik bir arkadasimiz. Mukemmel bir yazilimci kendisi. Teknik olarak EMEYZING. Zaten kendisi bizde baska bir danismanlik sirketinin elemani olarak calisiyordu. Amerika'dan buraya gelmis, burada da Ingiltere kazan o kepce sirket sirket, yore yore dolasiyor. Dolasmaktan bikmis artik, Cambridge'de bir apartman tutmus nehre bakan, cok mutlu. Bizim is yeri mukemmel bir yer olmasa da kalmak istedi. Kidemli yazilimci pozisyonu acildi bir tane, basvur dediler kendisine. Gorusmeler iki hafta once cuma gunu yapildi, ben de katildim.

Gorusme universitenin baska bir kampusunde olacagi icin sabah afyonum patlamadan yollara dustum. Ben obur kampuse ne zaman gitsem kendime has 'NEREYE GIDEYIM LAN BEN' ruh haline giriyorum. Gecen sefer otobus yoluna girmisim, bariyerdeki gorevliyi arama dugmesine basmisim, kadin bana Kibariye'nin annesi (nur icinde yatsin) gibi sofeeer sofeeer dercesine bagiriniyor, ne dedigini anliyorum ne ne yapmam gerektigini. Ben de ac lan bariyeri, ac lan diye yalvariyorum. En sonunda anladim ki yanlis yerdeyim. Arabalarin olmasi gereken yeri bulup dogru bariyere gelince bu sefer de sifren yok dediler. Babasinin kemigine tukureyim ya universite degil de Nasa ussune giriyorum sanki. Emaille gondermisler sifreyi, otopark girisini telefonla internete baglanana kadar felc ettikten sonra nihayet giris yapmayi basardim. Meshurum arkadaslar. Herkes beni taniyor. Iste iki seferdir park yerini kitleyen o MAL  diye bakiyorlar bana. Nefret ediyorum bu yuzden diger kampuse gitmekten. Ya ne var otobusler geciyorsa. Ac iste bariyeri kimse yok girivereyim soldan donecegim zaten. (Nalet olsun Icimizdeki Turkluge! Turk ogun, calis, dortluleri yak saga cek.)

Efendim neyse ben normal insanlarin puruzsuz yaptigi isi turlu badireler atlatarak yapip gitmem gereken yere gittim. 5 tane insan gelecekmis gorusmeye. Muhtemelen kadin oldugum icin veya belki de takimdaki en genc eleman oldugum icin, bana gelenleri sen karsila diye diktiler resepsiyona. Hayir hic de kimseyi karsilayacak gibi degilim. Ama cok kararliyim karsilamaya. Gorusmeye gelir gibi giyinmis yalniz birini gordukce Panter gibi atliyorum gorusmeye mi geldin diye. Bizim sevgili dostumuz E de geldi. Inanilmaz sikti, eldivenlerine kadar. gelenlerin hepsini bir yere oturtup toplarken kendimle gurur duydum yemin ederim. Dogal bir liderim lan dedim. Herkes geldi. Biri 50'lerin baslari, digeri 50'lerin ortasinda iki Ingiliz adam. Bir tane sarisin Ingiliz kadin. Bir tane yine bizim is yerinde calisan Yunan arkadas ve benim tontik arkadasim E. Kattim onume cikardim yukariya.

Baktim bizimkiler yere bir carsaf sermis. Ortasina da kirmizi bomba koymuslar. Ilk egzersiz bu bombayi takim calismasi yaparak patlatmadan carsaftan disari  cikarmak. Ip falan vermisler bunlara. Bana fenalik basti... O grup testinde benim arkadasim E darmadagin oldu. Bir kere 3 tane asiri extrovert kisi var orada, sarisin kadin, 50'lerindeki adam ve yunan dost. Ayy bunlar basladilar car car car tartismaya. Diger kalan iki kisi ne yapsin.. Kenara gecip harmandali mi oynasinlar? Cok sikiciydi. Cikartamadilar da bombayi salaklar!

Sonra teknik sinav yapildi. Mazlumu getirin misali beni de sinifin basina diktiler, universite hocasi gibi hissettim kendimi. Sssst Nayciil, google kullanmak yok. Brayynnn lutfen onune bak. Bir havalara girdim kendime gore. Sikintidan patladim ama yalan degil. Bir de soru soruyor kiptiler. Lan ben nereden bileyim. Zaten o soruyu cozmeye gelmissin bana ne soruyorsun. Kiro!

Abi gercekten bir Turk olarak anlayis ve tolerans konusunda bir Ingiliz 100 puansa ben 50 puan falanim. Neyse...

bu gorusmelerin sonunda hala nasil oldugunu anlayamadigim bir sekilde E yerine Sarisin bayani aldilar. Cok uzgunum. Gorusmeye katilan diger takim arkadaslari da bunun yanlis karar oldugunu dusunuyor. Ama tepemizdeki mudur bunu istedi. Burada gordugum ilk salakca karar degil. Son da olmayacak. Uzuluyorum ya bazen eski is yerini birakmasa miydim diyorum. Ozledim orayi galiba :(

Boyle yani. E gitti. Masasi bos. Yeni elemanimiz diger kampuste calisacak. Son aylarda, bu giden 4. kisi, hepsini de cok ozledim valla. Kendimi motivasyonsuz, enerjisiz hissediyorum, kariyerimle ilgili endiselerim var. Su an cocuk var ve burada durmak zorundayim, zaten oyle kirmizi hali serip gel diyen de yok acikcasi. Sikistim kaldim :(