doğum iznine ayrıldığımdan beri sürekli bebekli ortamlarda, diğer annelerle takılıyoruz. bazen ortamda Türkçe Türkçe bağırasım geliyor. gerçekten. arkadaşlarımın %80'i yabancı. yakınlarda iyi anlaştığım bir tanecik Türk anne var. İzmir'deki arkadaş ortamımız o kadar güzeldi ki, çok özlüyorum. Cambridge'de pek çok Türk olması içimde belki burada da güzel bir dost meclisi oluşur ümidi doğurmuştu. ama olmadı. tabi ki burada ayrı ayrı ailecek görüştüğümüz, sevdiğimiz güzel insanlar var. Ama böyle hep beraber form ettiğimiz, İzmir'deki gibi bir arkadaş grubumuz yok. Kitap kulübümüz vardı İzmir'de, buluşmalarımızı iple çekerdim.
Ayrıca görüştüğümüz koskocaman bir arkadaş grubumuz da vardı. Şimdi düşününce herkes ayrı yere dağıldı geride kalanların ama ben yine de özlemekten kendimi alamıyorum.
Neyse, gittim kitap kulübü için Cambridge Türklerinin sayfasına ilan koydum şimdi. Hayırlısı.

aslında bu yazıyı şundan yazıyorum. yabancı arkadaşlarla dedikodu etmenin hiç keyfi yok. (derdini ...yim demeyin, valla öyle) Mummy group'ta bir kız var, single mum. Oğlu tüp bebek, sperm bankasından alacakmış ama sonra gay arkadaşı ben de baba olmak istiyorum deyince beraber anlaşma imzalayıp tüp bebek yapmışlar. Dün onunla iken Türk arkadaşıma tesadüf ettik. arkadaşın çocuğu yürüyor, pek konuşma fırsatımız olmadı. Ama sonra düşündüm bu olayı ona anlatmalıydım! hemen telefona sarılıp mesaj yazdım, ve ohhh çektim. Türk Türk dedikodu etmenin ballandıra ballandıra her şeyi konuşmanın keyfi hiçbir şeye benzemiyor anacığım. attığı her adımda sorry veya thank you diyen, sürekli kibar olma zorunluluğu ile hareket edilen yabancı arkadaş gruplarından gına geldi. Her şey çok yüzeysel. Ben böyle kütür kütür Türkçe konuşmak, gülmek, anlaşılmak ve anlamak istiyorum galiba.